-Taj se rizik može prepoznati u opštoj strukturi kamatnih stopa. Na jednoj strani, američke obveznice sada imaju najnižu vrijednost u istoriji, a na drugoj, slabe države eurozone, poput Španije i Italije, imaju užasno visoke stope jer ulagači sve više dovode u pitanje njihovu likvidnost. Da ne pominjem one u Grčkoj koje jasno odslikavaju propast države. Uz to sve veće firme i bogati pojedinci povlače gotovinu i vrijednosne papire iz banaka u tim slabim zemljama, što dodatno potkopava njihove finansijske sistema, konstatuje list u uredničkom komentaru..
Razlog što je tržište eurozone pod udarom treba tražiti u oklijevanju njenih čelnika da razviju alatke u borbi s ovakvim pritiscima. Poučan je američki odgovor na kolaps kreditnog sistema iz 2008. godine. Federalne rezerve su nizom velikih koraka spriječile totalni kolaps: ubacili su nevjerovatnih 13 triliona dolara pomoći uključujući posebne objekte za investicijske fondove, finansiranje potrošača, tržište papirima i ostale sektore.
Lideri eurozone razmatrali su slične mogućnosti spasavanja, ali ih još uvijek nisu usaglasili niti pretvorili u projekte. Zašto to nisu uradili velika je misterija, ali bolje bi bilo s tim krenuti odmah.
Evropa je ušla u ovu opasnu situaciju, jer monetarna unija funkcionira samo ako su jedinstvene i fiskalna, bankarska i ekonomska politika. U suprotnom, razlike među članicama u njihovoj konkurentnosti, budžetskim deficitima, nacionalnim dugovima i bankarskom stanju mogu prouzrokovati ozbiljnu finansijsku neravnotežu. O svemu je tome raspravljano 1992. godine kada je sačinjen dogovor o monetarnoj uniji, ali daljna integracija nije ostvarena, piše list.
