On je večeras priredio svečani prijem povodom 13. jula, Dana državnosti, u Plavom dvorcu na Cetinju, kome su prisustvovali predstavnici političkog, kulturnog, naučnog, privrednog, javnog i sportskog života, narodni heroji i raniji najviši državni službenici, kao i predstavnici diplomatskog kora, i visoki zvaničnici međunarodnih organizacija i institucija.
Govor predsjednika Vujanovića prenosimo integralno.
„Malo je država sa tako malom teritorijom, kakvu ima naša Crna Gora, koje imaju toliko obilje važnih istorijskih datuma. Ali je, vjerujem, Crna Gora jedina u kojoj se jedan datum – njen veličanstveni 13. jul, nadvisio kao neprikosnovena vrijednost. Obilje istorijski vrijednih datuma je nesumnjivo dvostruko uzrokovano.
Položajem Crne Gore koja je vjekovima bila na raskršću civilizacija, vjera i različitih a važnih geografskih prostora. Zato je mnogima i bila interesantna za osvajanje. Ali, istovremeno i zbog svog slobodarskog duha koji nikada nije pristajao na ropstvo. Nije pristajao na ropstvo, jer mu je sloboda uvijek bila vrjednija od života a njen gubitak se doživljavao kao najsramnije zlo. Zato je ovaj prostor gotovo prije milenijuma imao priznatu državu, i to od 1042. godine od Istočnog vizantijskog carstva, a od 1078. godine od Vatikana, čiji je Papa Grgur VII kralja Mihajla Vojislavljevića priznao za slovenskog kralja.
Od tada, borbom kroz vjekove čuvao se plamen slobode i časti Crne Gore, da bi se u vremenu poslednjeg vladara dinastije Petrovića, našeg velikog knjaza i kralja Nikole I Petrovića Njegoša, na Berlinskom kongresu 1878. godine, ovjekovječio naš veličanstveni 13. jul, kada je Crna Gora, među malim brojem država Evrope, dobila međunarodno priznanje. Privilegiju tog vremena, da nakon priznanja poveže 34 godine mira i obezbijedi unutrašnji sklad, Crna Gora je iskoristila za, u tom vremenu, grandiozni materijalni, obrazovni i duhovni razvoj naše države, upućujući svevremenu poruku Crnoj Gori da samo onda kada smo zajedno postižemo najveća dostignuća.
Početak Balkanskog rata, čiji vijek ove godine obilježavamo, uz poruku da vijek od rata znači očekivanje svevjekovnog mira, podsjeća nas da smo uvijek bili ratni saveznici pravih i istinskih vrijednosti i bolje budućnosti. Na žalost, ovo ratno savezništvo i njegova pobjeda nisu ojačali Kraljevinu Crne Gore čiji je međunarodni ugled dobrano nadilazio njenu veličinu i broj stanovnika.
Bolno i nepravedno oduzetu samostalnost počeli smo vraćati drugog, takođe, veličanstvenog 13. jula 1941. godine, od kada se obnavlja nezavisnost naše države. Ovdje, u našoj Crnoj Gori, zapalila se iskra slobode i fašizmu je upućena poruka da nije ni vječan ni nepobjediv. Ovdje, u Crnoj Gori, u Pljevljima u poslednjem mjesecu 1941. godine bila je najveća bitka protiv fašizma na tlu porobljene Evrope, u toj prvoj godini najveće fašističke moći. Tom bitkom mala Crna Gora uputila je Evropi veliku poruku da se snagom slobodarstva, mladosti i mudrosti mora pobjediti zlo fašizma. Zato je antifašistički 13. jul polazište i osnova obnove nezavisnosti koju smo demokratski ostvarili 21. maja 2006. godine.
Iskreno sam uvjeren da je antifašizam, kao opštenarodni pokret Crne Gore, naš vrijedan kvalitet i preporuka za pridruženje antifašističkoj EU. Antifašizam, koji znači jednako vrjednovanje čovjeka bez obzira na razlike u naciji, rasi i vjeri, čime se garantuje odsustvo svake diskriminacije i ljudskog poniženja. Nedavno započete pristupne pregovore sa EU doživljavam, uz ispunjenje zahtjevnih standarda, i procesom dogovora antifašističke Evrope i antifašističke Crne Gore koji prirodno vodi našem članstvu u EU.
Ovakvu poruku je najemotivnije i istorijske najprirodnije uputiti iz našeg prijestonog Cetinja, Grada heroja, čije su žrtve i junaci naš ponos i obaveza trajnog poštovanja.“
