To je pokazala analiza istoričara mr Miloša Vukanovića pod nazivom „Upotreba i zloupotreba istorijskog revizionizma“, koju je objavio Digitalni forenzički centar (DFC) u sklopu edicije DFC Policy Brief. Riječ je o formatu DFC-a kroz koji se promovišu stručni uvidi eksperata iz različitih oblasti na temu malignog stranog uticaja, nudeći konkretne preporuke.
„Kao što je istaknuto u analizi, procesi istorijskog revizionizma su prirodni i neizbježni, vođeni potrebom za novim sagledavanjem prošlosti i evolucijom naučnih saznanja. Međutim, oni postaju složeniji i podložni političkim manipulacijama u savremenom društvu, gdje se često koriste kao sredstvo za ostvarivanje političkih i ideoloških ciljeva. Takvi obrasci revizionizma i negacionizma uočeni su u cijeloj regiji, a u Crnoj Gori se manipulacija istorijskim narativima koristi za podsticanje nacionalističkih sentimenta i destabilizaciju društva. Pogubne posljedice takvih praksi postaju očigledne kada se istorija zloupotrebljava kao opravdanje za vojne agresije i političke konflikte“, ističe Vukanović.
Kada je riječ o uticaju i politici zvaničnog Beograda, važno je istaći da se, faktički, ne sprovodi revizionizam crnogorske istorije već negacionizam bilo kakvih elemenata koji izdvajaju crnogorski identitet od uspostavljenog kalupa u Beogradu.
Najkompleksniji pristup dezinformacione kampanje je vidljiv prema crnogorskom antifašističkom nasljeđu. Kako je suštinski u Crnoj Gori nemoguće izjednačiti partizanski i četnički pokret, pristupilo se manipulaciji žrtava okupatorskog terora.
Manipulacija se suštinski sastoji od toga da se kroz potenciranja vjerskih sukoba napada osnovno vezivno tkivo antifašističkog jedinstva. Takav pristup je već vidljiv kroz obilježavanje zločina u Dolima i Velici.
„U slučaju neprihvatanja falsifikata, nenaučni revizionizam krećeu obesmišljavanje i zbunjivanje, da ne kažem tabloidizaciju istorije. Ovakav proces ima cilj da ograniči uticaje koje određeno istorijsko nasljeđe ili društvena vrijednost može da ima pri formiranju svijesti jedne nacije. Kao društvo, moramo biti svjesni ovih izazova i odlučno se suprotstaviti pokušajima političke zloupotrebe istorije. Institucije, kao i građani, moraju da podrže transparentnost, istraživanje zasnovano na dokazima kao i jačanje kritičkog razmišljanja, kako bismo sačuvali integritet istorijske nauke i osigurali da se prošlost ne koristi kao oružje za podjelu i manipulaciju“, zaključuje Vukanović.
Država Srbija ima pravo da pogled na sopstvenu prošlost otuđi od realnosti, međutim, ovaj proces dobija na značaju kada se koristi za jačanje političkog narativa, narativa koji izaziva blokade, bilo puteva ili državnog sistema BiH, Kosova ili Crne Gore. Međutim, dok se u BiH i na Kosovu nalaze međunarodne trupe koje mogu intervenisati u slučaju nestabilnosti, kulminacija tenzija u Crnoj Gori biće unutrašnji sukob koji adekvatno nema ko da spriječi, navodi se u analizi „Upotreba i zloupotreba istorijskog revizionizma“.
