Strogo vodeći računa o državnim interesima, apsolutnoj zaštiti crnogorske istorijske, sakralne i ukupne kulturne baštine, te neprikosnovene i neporecive svojine Crne Gore nad njome, može se, eventualno, zaključiti sa SPC samo obični ugovor.
Izuzev već zaključenog i ratifikovanog ugovora sa Svetom Stolicom, dakle državom-crkvom Vatikan (koji je poseban ugovor međunarodnog prava), to se može uraditi jednakopravno kao i sa drugim vjerskim zajednicama, samo pod jasnim uslovima i normama, takođe.
Ali sa njome, koja je uzurpatorska ustanova u Crnoj Gori, ne može se potpisati ugovor koji bi bio akt međunarodnog prava i snage, niti pravni akt koji bi bio, realno, pakt s okupatorom i značio de jure i de facto legalizaciju njene okupacije crkvenih objekata, otetih manastira i crkava i crkvene imovine koja je nastala nakon bespravnog ukidanja Crne Gore 1918. i autokefalne Crnogorske crkve 1918-1922.
Pozivam na oprez da se ne zaključi ugovor sa SPC koji bi bio ugrožavanje Crne Gore i njenog pravnog poretka
Srpska pravoslavna crkva, odnosno Crkva Srbije u Crnoj Gori, i njene filijale-eparhije, kao i svaka druga vjerska zajednica (samo ako je registrovana u Crnoj Gori), može imati pravni, zakonski i ugovorno-pravni subjektivitet s državom Crnom Gorom, u granicama Ustava i Zakona naše zemlje, ali ne i pravni kontinuitet prije 1920.
Ista crkva, po meni, ne može da ima "javno-pravni subjektivitet i ovlašćenja", a to očito oko "javno pravnih ovlašćenja" piše u nacrtu "Temeljnog ugovora sa SPC" kojeg je pripremila, ranija Vlada Crne Gore u dogovoru sa Srpskom patrijaršijom iz Beograda.
Ako se stranoj crkvi u našoj državi, a to je SPC, koja konstantno negira državu Crnu Goru i crnogorski etnos i naciju, prizna to ekskluzivističko ili posebno pravo, to bi značilo da se, imperativnom, konvencijalnom pravnom normom, priznaje da je osvajačka i uzurpatorska crkva od 1920. u našoj obnovljenoj, nezavisnoj državi Crnoj Gori zapravo "država u državi, čak i iznad i van države".
Ili da bi taj i takav Temeljni ugovor, ako bi se pod tim nazivom zaključio sa njome, značio njenu potencijalnu supremaciju u odnosu na norme nacionalnog (državnog) prava Crne Gore.
Mišljenja sam da se filijalama (eparhijama) Beogradske patrijaršije ne može i ne smije to pravo priznati, niti istorijsko-pravni kontinuitet, a oni iz Srpske patrijaršije i njenih eparhija u Crnoj Gori to oće. I sve sa ciljem da takvim ugovorom betoniraju stanje nastalo okupacijom i nasilnom aneksijom Crne Gore 1918. i stanje koje je nastalo nakon toga, ukidanjem autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve i otimanjem imovine koju je ona do tada koristila.
Sa SPC treba potpisati običan ugovor oko poštovanja i primjene vjerskih prava i sloboda
"Javno-pravna ovlašćenja" pripadaju državi Crnoj Gori i njenim organima na državnom i lokalnom nivou i mislim da bi takva norma u ugovoru sa SPC značila da je u Crnoj Gori "dvovlašće" i da SPC dobija prava koja kao vjerska zajednica nema. Ona time pretenduje da se oficijelno izjednači sa ovlastima, javnopravno, sa državom Crnom Gorom protiv čijeg opstanka, i Crnogoraca kao nacije, stalno djeluje.
Zato pozivam na oprez da se ne zaključi ugovor sa SPC koji bi bio ugrožavanje Crne Gore i njenog pravnog poretka. Dakle, Temeljni ugovor ne treba da se zaključi s njome i besmisleno je da se tako zove.
Nije SPC, odnosno Crkva Srbije, međunarodno priznata država da se sa njom zaključuje Temeljni ugovor. Nije ona ono što je Vatikan - država i crkva - da se s njom zaključuje takav akt, zapravo Konkordat, odnosno ugovor međunarodnog prava i snage.
Primjerice, ugovor SPC sa državom Hrvatskom iz 2002. je običan ugovor, a ne temeljni ni međunarodni ugovor. A sporan jenakon potpisivanja i dan danas u Hrvatskoj.
Posjećam na činjenice iz uporednog prava i prakse. Ranije je mitropilit Jovan u ime Episkopskog savjeta SPC u Hrvatskoj (tada je bio mitropolit zagrebačko-ljubljanski) potpisao, u ime SPC sa Vladom Hrvatske 20. decembra 2002. ugovor koji se ne zove Temeljni nego "Ugovor između Vlade Hrvatske i SPC u Republici Hrvatskoj o pitanjima od zajednickog interesa".
Nije ga potpisao patrijarh Pavle tada nego mitropilit Jovan. I nije se, dakle, zvao Temeljni ugovor.
Zato, ne može se zvati ni Temeljni ugovor za SPC u Crnoj Gori i kao takvog ne treba ga zaključiti uopšte. I ne treba, ako se nešto slično planira, zaključiti nikav temeljan no običan ugovor sa SPC, jednake forme i snage kao što je sa Islamskom vjerskom zajednicom u Crnoj Gori, Jevrejskom zajednicom, a koji naravno treba da se zasebno zaključi sa Crnogorskom pravoslavnom crkvom.
Dakle, sa SPC treba potpisati običan ugovor oko poštovanja i primjene vjerskih prava i sloboda i da ga, recimo, ne potpisuje patrijarh SPC Porfirije Perić, jer ga ni u Hrvatskoj (2002)nije potpisao patrijarh Pavle. Protiv sam ugovora kojim SPC hoće da izvrši podvalu i prevaru da bi legalizovala otimačinu i okupaciju crnogorskog sakralnog kulturno-istorijskog nasljeđa.
