Tokom karijere duge više od šest decenija, Rene, koji je bio ujedno i scenarista u montažer, snimio je 18 dugometražnih filmova od kojih su najpoznatiji „Hirošima ljubavi moja“, ujedno debitantsko ostvarenje iz 1959, i „Prošle godine u Marijenbadu“ (1961).
Smatran je jedinim od glavnih predstavnika tzv. „novog filma“ i ocem evropskog kinematografskog modernizma, rame uz rame sa Robertom Roselinijem, Ingmarom Bergmanom i Mikelanđelom Antonionijem.
Kao eksperimentalni reditelj, koji je volio da sebe preispituje svakim novim ostvarenjem, Rene je težio da u filmu objedini mnoge umjetnosti: od književnosti, preko pozorišta, do muzike i slikarstva, pa čak i stripa.
U svojim delima je obradio razne teme, poput istorije, sjećanja, političkog angažmana, umjetnosti, intime, društvenih odnosa, melanholoje i smrti.
Scenarija za njegove filmove često su pisali poznati stvaraoci, među kojima Margeret Dira i Horhe Semprun.
Njegov poslednji film „Aimer, boire et chanter“ (Voljeti, piti i pjevati) prikazan je na ovogodišnjem filmskom festivalu u Berlinu.
Osvajač je brojnih nagrada, među kojima dva Cezara za najbolju režiju za filmove „Providence“ (1978) i „Smoking/No Smoking“ (1994), kao i jednog Oskara za najbolji kratkometražni film „Van Gogh“ (1949).
Foto: blic.rs
