Oko 40 slika i 20 akvarela i crteža predstavlja suštinu stvaralaštva cijenjenog akademika i pedagoga, iza koga su 53 samostalne i više od 330 kolektivnih izložbi, kao i 23 umjetničke i društvene nagrade.
- Riječ je o deceniji osvajanja svijeta u kojem elementi na neki način zadobijaju svoju veću autonomiju, veću slobodu. Ta sloboda je izraz zrelosti, a ona se zapaža u mogućnosti kombinatorike naizgled malog broja elemenata. Dragan Karadžić interveniše svojim ritmovima, svojim rukopisom, a sa druge strane pušta i platno i papir da progovore... Te povremene bjeline, povremene cenzure u ritmovima, zapravo povećavaju dinamizam - da nas ta slojevitost, to taloženje ne zasiti. Protiv zasićenja djeluje upravo ritam kojim umjetnik traži onaj sretni trenutak, kada se poklopi da su papir ili platno dovoljno prekriveni, a da istovremeno nije došlo do zagušenja - istakao je akademik HAZU Tonko Maroević u nadahnutom govoru kojim je svečano otvorio izložbu slika Karadžića.
Te "povremene cenzure u ritmovima" sam umjetnik, pak, deviniše preciznim likovnim jezikom.- Ima slika koje nose prividne prazne površine. One su kod mene u funkciji oblikovanja, jer učestvuju direktno u gradnji forme. Sve mi se čini da te forme bivaju oblikovnije samim tim što su ne samo omeđene fizički, već su dio nekog slikarskog mehanizma. I one isto tako govore kao i onaj dio slike na kome sam fizički više radio.
Karadžić dodaje kako je u osnovi prezentovanih radova, koji su nastajali tokom protekle decenije, vidljiv "bliski spoj crteža, akvarela i slike".
- Služio sam se principima koji su poznati na Dalekom Istoku - crtanje, slikanje i pisanje. Dosta je slika koje su vezane za neko pismo i njegovu istoriju, ali - pisma koje ima neku ličniju crtu. To je slično nekom zapisu koji ne otkriva sve - možda nešto i prikriva - ali ima svoj grafizam, ucrtanost, urezanost što su ih imala sva moguća pisma. To je bio neki element koji mi se ugodio u ovom trenutku i iz drugih nekih razloga.
Renomirani slikar nerijetko se koristi fotografijama koje sam napravi, pa ih zatim, iz vlastite vizure, prenosi na platno ili papir.- Dok sam ovo slikao, manje sam fotografisao, ali ne bih rekao da se nije sve to ugradio. Neka vizuelna pamćenja imaju trajniju komponentu, mada nikada direktnu. Ja se nečemu obraćam kroz crtež, nečemu kroz sliku, nečemu kroz fotografiju i sve su to paralelni tokovi. Oni nikada nijesu samo priprema u jednom mediju, da bi se djelo uradilo u nekom drugom - ispričao je on.
A kada je riječ o suštini naziva izložbe - "Slojevi pisma obale" - Karadžić pojašnjava da li su - zbog čega - njegove obale drugačije od onih umjetnika iz okruženja.
- Čini mi se da je previše izrabljen naziv Mediterana. To za mene jesu "najucrtanije" obale, kada je u pitanju cijelo Sredozemlje, jer je ono kolijevka civilizacije. Te obale okupljaju svu energiju, svu utemeljenost, ljepotu, svjetlost... One su iskonske kao i pismo - zaključuje Karadžić.
K.J.
Foto: Ivana Božović
