Karijeru je započeo slučajno, na ljetovanju u Makarskoj, kada se razbolio bubnjar grupe „Siluete“, a golobradi Furduj prvi put sjeo za bubnjeve i pokazao nevjerovatan talenat, koji nije mogao proći neopažen. Pozvale su ga zato 1963. u sastav legendarne „Elipse“, a s njima je pobijedio na Prvoj gitarijadi na Sajmištu 1966. godine. Bili su predgrupa sastavima „The Searchers“ i „The Hollies“, pa Riti Pavone, i predstavljali Jugoslaviju na Festivalu mira u Sofiji. Razišli su se 1968. godine i iza sebe ostavili titulu pionira jugo-rocka i jedne od najpopularnijih grupa šezdesetih, te tri EP izdanja.
Nakon toga Furduj prelazi u još jednu pop-rock instituciju ovih prostora – “Korni grupu”. U godinama koje su uslijedile postavili su potpuno nove standarde u jugoslovenskoj muzici, paralelno radeći na dva fronta – u šlager/pop vodama za festivale i kao istinski pioniri kompleksnog prog-rocka. Kornelije Kovač, Borko Kacl, Bojan Hreljac, Josip Boček, Furda i niz od šest pjevača i pjevačica (Seka Kojadinović, Prele, Dalibor Brun, Zdravko Čolić, Zlatko Pejaković, Dado Topić) autori su nezaboravnih pjesama kao što su „Etida“, „Sonata“, „Magična ruka“, „Trla baba lan“, „Slika“, “Pokloni svoj mi foto”, “Ivo Lola”, i vjerovatno najvažnija od svih – “Put za istok”, usnimljena decenijama ispred svog vremena...
Za pjesmu “Pastir i cvet” dobili su nagradu kao najoriginalnija grupa na festivalu Singing Europe 1968, razbili su učahurenu monotoniju Zagrebačkog festivala naviknutog na melodije od tri minuta kada su izveli pjesmu “Jedna žena” u gotovo 15-minutnoj verziji i osvojili nagradu stručnog žirija festivala. Sa repertoarom progresivnog rocka, „Korni grupa“ je 1972. godine nastupila na Montreux Jazz Festivalu u Švajcarskoj. U proljeće 1974. godine pobjeđuju na Opatijskom festivalu s pjesmom “Moja generacija” i postaju jugoslovenski predstavnici na Eurosongu u Brajtonu, u godini velike pobjede sastava ABBA. Sredinom 1974. godine, izdaju album „Not An Ordinary Life“, snimljen u Italiji pod imenom „The Cornelians“ u simfo rock stilu, otpjevan na engleskom. Grupa se razišla 1974. godine, nakon objavljena četiri LP-ja i 18 singl ploča.
Vladimir Furduj je dugo radio kao studijski muzičar, a njegov autorski rad je primjetan (potpisan ili ne) na skoro 200 ploča muzičara Jugoslavije (Z. Čolić, Đ. Balašević, B.Velentanlić, B. Stefanović, M. Jevremović, Đ. Marjanović...). Sa ad-hoc bendom „Mag“ (Hreljac, Furduj, Boček, Sanja Ilić, Slobodan Marković) usnimio je muziku za film „Nacionalna klasa“, zatim čuvenu špicu za TV Dnevnik RTBeograd, pozorišnu muziku, old school narodnjake poput Tozovca...
Završio je 1979. u Švajcarskoj Jazz akademiju za udaraljke, a 1985. objavio odličan fusion-jazz-rock instrumentalni album “Furda”, u saradnji sa poznatim beogradskim muzičarima. Potom je svirao dvije godine sa Dadom Topićem u Njemačkoj, pa otvorio u Beogradu Školu za bubnjare (objavio knjigu pod istim imenom), bio član izvanredne fusion-rock grupe “Kim” Kireta Mitrova, a od 1989. do 1993. svirao po američkim klubovima u Njemačkoj. Tokom 1997. i 1998. sa Kiretom Mitrovim je vodio jazz grupu „Into“, a potom bio član sastava “Rock legende” sa Batom Kostićem i svirao po crnogorskim klubovima na primorju. Pojavljivao se na manifestacijama “Dan bubnjara” Dragoljuba Đuričića, i komponovao muziku za film Jovana Živanovića „Mlad i zdrav kao ruža“.
Umjesto nekrologa, priču o Furdi ću završiti rečenicom koju sam napisao još 2000. povodom njegovog gostovanja u Baru: “Sreo sam u životu mnoge bubnjare koji su lupali bubnjeve, ali samo njih dvojicu koji su ih svirali. Prvi je Furda”.
Ž. MILOVIĆ
