Akademik CANU Petar Vlahović iz ugla svoje nauke tvrdi da su Crnogorci starośedioci, a na drugim mjestima, iz ugla "istorije" - kaže da su Srbi. Pošto istorijski Srbi, oni koji su se pojavili na Iliriku u Prvom mileniumu, mogu biti samo Sloveni, sigurno je da on ni sam ne zna kako Crnogorci mogu biti - i Srbi - i starośedioci.
Petar Vlahović je rođen 1927. godine, studirao je etnologiju u Beogradu đe je i doktorirao. Vlahović se dakle, tokom karijere nije bavio istorijom, već etnologijom i antropologijom. Akademik CANU postao je 1988. godine.
U tekstu "Biofizička antropologija je potvrdila: Crnogorci su starośedioci"pokazao sam da Vlahović Crnogorce smatra za starośedioce Balkana, evo što kaže:
"Prema sadašnjim saznanjima ontogenetski razvoj dinarskog antropološkog tipa počinje u praistoriji. O tome svedoči paleoantropološki materijal koji je pronađen kako u Crnoj Gori tako i na znatno širem prostoru koji danas zahvataju populacije savremenog dinarskog tipa. . . Ovo potvrđuju nalazi iz Zetske ravnice i nekih drugih lokaliteta u Crnoj Gori uključujući u to i srednjovekovne populacije sa lokaliteta Momišići u Podgorici. Gracilizacija je uticala na smanjenje obima glave i sužavanje lica a brahikefalizacija se na osnovu osteološkog materijala u Crnoj Gori istorijski može pratiti od mezolitskog i bronzanog doba, a potom i kod srednjovekovnih i kod savremenih crnogorskih populacija." (Dinarski tip i njegovi varijeteti u Crnoj Gori, Glasnik antropološkog društva Srbije, Novi Sad, vol. 43, 2008, str 7-14)
Mezolit je počeo prije 10.000 godina, a bronzano doba nekih 2200 godina prije Hrista. Da li je akademiku Vlahoviću poznato da su Sloveni-Srbi naselili ove prostore u 6. i 7. vijeku poslije Hrista?
U emisiji na NTV Montena emitovanoj 28. XI 2002. akademik Ruske akdemije nauka Tatjana Aleksejeva pričala je o antropološkim odlikama Crnogoraca. Srbe nije nijednom pomenula, kroz cijelu emisiju pričala je o Vlasima kao o precima Crnogoraca (analizirala je srednjevjekovne skelete sa Cetinja). Petar Vlahović je bio domaćin u emisiji, nije se ni najmanje suprostavio njenim stavovima. Emisiju možete pogledati na linku.
Petar Vlahović predstavlja spis vizantijskog cara: Godine 1994. u Beogradu je objavljena pamfletistička knjiga "Rečnik zabluda" (na srpskom i engleskom uporedo) čiji je cilj bio da na medijski rat koji je vođen protiv Srba odgovori na svaki način - pa i lažima, naravno. Tako je poglavlje "Srbi asimiluju i guše crnogorsku naciju" na stranama 150-153 napisao Petar Vlahović. Evo nekih njegovih stavova:
"Vizantijski vladar Konstantin Porfirogenit u X veku opisuje Srbe kao stanovnike na prostoru od Rasa sve do reka Plive i Cetine." (str 150)
Vlahović sugeriše da je car Porfirogenit napisao da su Srbi naselili Duklju, što je izmišljotina. Srpski istoričar Relja Novaković u knjizi "Gde se nalazila Srbija od VII do XII veka“ (Beograd, 1981):
"Upadljivo je da ni Porfirogenit ne kaže kojeg su porekla bili stanovnici Duklje. Naše verovanje da je on u glavi 32, govoreći o Srbima, slučajno ispustio da kaže da su i stanovnici Duklje poreklom Srbi, znatno koleba činjenica da car ni u poglavlju 35, posvećenom Dukljanima i zemlji u kojoj sada obitavaju, ne kaže izričito da su poreklom Srbi, već samo veli: ‘Avari su porobili i ovu zemlju i ona je ostala pusta, i za cara Iraklija ponovo je naseljena, kao i Hrvatska, Srbija, zemlja Zahumljana, Travunija i Konavlje.’ Dakle, ni podatak sastavljača glave 30. ni Porfirogenitov opis ne pružaju dovoljno osnove za pouzdan zaključak o poreklu najstarijih slovenskih stanovnika Duklje.“
Akademik SANU Božidar Ferjančić takođe ne vidi Srbe u Duklji, koje nije vidio ni car Porfirogenit: „Izvesno je da je trebalo bolje zaviriti u spis cara Konstantina Porfirogenita pa videti da on Duklju ne navodi među oblastima naseljenim Srbima, a ni u glavi o Dukljanima ne kaže da su oni Srbi, niti da od njih vode poreklo.” (Božidar Ferjančić,Dolazak Hrvata i Srba na Balkansko poluostrvo (osvrt na nova tumačenja), Zbornik Vizantološkog instituta, XXXV, Beograd, 1996).
Akademik SANU Miloš Blagojević u knjizi "Srbija u doba Nemanjića” (Beograd, 1989) ne navodi su Srbi naselili Duklju.
Pokojni, rano preminuli Tibor Živković, direktor Istorijskog instituta u Beogradu, najbolji poznavalac balkanskog ranog srednjeg vijeka, takođe ne priznaje da Porfirogenit zna za Srbe u Duklji. U emisiji "Ćirilica” na TV Košava, (maj 2010), Živković je izričito kazao da car Porfirogenit ne pominje Srbe u Duklji i Bosni. Živković je u emisiji vrlo afirmativno govorio o Porfirogenitovom spisu.
Uostalom, spis cara Porfirogenita imate na linku i možete se sami uvjeriti da li car zna za Srbe u Duklji.
Petar Vlahović "našao" Srbe u Ljetopisu popa Dukljanina: Pošto je "predstavio" pisanje cara Porfirogenita, Vlahović nastavlja: "Srpski etnički prostor određuje i Barski rodoslov - Dukljaninova hronika iz XII veka, koji ističe da se iz Duklje sedište srpskog razvoja prenosi u Rašku, a zatim širi prema Pomoravlju, Podunavlju i Makedoniji" (str 150, ista knjiga).
Ne śećam se da sam ikad od jednog tako visoko rangiranog naučnika vidio slobodnije tumačenje onoga što je u nekoj knjizi napisano. Ovo je čista fantazija Vlahovića, vrlo zlonamjerna. U Ljetopisu popa Dukljanina Srbi se kao etnija nijednom ne pominju, a nekoliko puta se kao geografski pojam pominje Srbija i to van Duklje. Evo što pop Dukljanin kaže u glavi IX, priča o legendarnom kralju Svetopeleku, koji je:
"...podijelio pokrajine i oblasti svoga kraljevstva, i njihove granice i krajeve na ovaj način: prema toku voda koje teku sa planina i ulijevaju se u more na južnoj strani imenova Primorje, a prema vodama koje sa planina teku ka sjevernoj strani i ulijevaju se u veliku rijeku Dunav, nazvao je Srbija. . . Srbiju, pak koja se naziva i Zagorje, podijelio je u dvije pokrajine: jednu od velike rijeke Drine prema zapadnoj strani, sve do planine Pini, koju je nazvao još Bosnom. Drugu, pak, od iste rijeke Drine prema istočnoj strani sve do Lipljana i Laba, koju je nazvao Raškom." (Ljetopis popa Dukljanina,www.montenegrina.net)
I kasnije u brojnim poveljama Nemanjića i drugih velikaša odvojeno se navode Srbija (srbska zemlja) i Pomorje. Ono što je još u Ljetopisu popa Dukljanina označeno kao Pomorje, nikada nije - ni bilo - ni postalo Srpska zemlja.
Vlahović veli - trobojka još od cara Dušana?! Petar Vlahović na strani 151 nastavlja sa jeftinom propagandom:
"Muška crnogorska odeća: crveni džamadan, gaće (čakšire) plave boje i bele vunene dokolenice simbol su, bar od vremena cara Dušana naovamo, srpske trobojke ne ljudskom telu, koji se i danas rado nosi u Crnoj Gori."
Kaže - "od vremena cara Dušana srpske trobojke na ljudskom telu", a trobojne zastave počinju od Francuske revolucije 1789. godine! O "našoj" trobojci sam na Analitici pisao prije skoro 5 godina u tekstu "Nije narodna nego - sultanova trobojka!" pa da ponovim nešto iz tog teksta. Februara 1835. godine u Srbiji je donešen Sretenjski Ustav kojim je bila propisana zastava Srbije. Kod nas dobro poznati srpski istoričar Radoš Ljušić u knjizi ”Kneževina Srbija 1830-1839” (Beograd, 1986), ovako piše:
„Sretenjskim Ustavom Srbija je postala ‘u pravleniju svom nezavisimo knjažestvo’, pa je kao takva dobila zastavu i grb. 'Boja narodna srbska jeste otvoreno crvena, bela i čelikasto-ugasita'.”
Ali, sultan nije odobrio ovu zastavu nego je izdao ferman kojim je propisao kako će izgledati srpska zastava. Još kazuje Ljušić:
"Ferman datiran decembra 1835.godine upućen je knezu i podunavskim vezirima, pašama, ajanima, vojvodama, kadijama i nadzornicima skela. On kaže da srpski narod ima pravo razvijati trobojnu zastavu na trgovačkim lađama koje mogu ploviti rekama i morem "u Carigrad dohodećim i tuda prolazećim". Uz ferman, oni su dobili po jedan primerak zastave. Sada je zastava dobila nov raspored boja, za razliku od one koju je propisao Sretenjski ustav. Boje su bile vodoravno poređane: crvena, plava i bela." (str 293 iste knjige)
Tako je, nemajući pojma otkud Srbima trobojka i ko im je trobojku nacrtao, knjaz Nikola uveo trobojku u Crnu Goru. Ove činjenice o nastanku "naše" trobojke akademik Vlahović nije saopštio u pamfletističkoj knjizi iz 1994.
Vlahović o crnogorskoj kapi: Vlahović na strani 151 iste knjige piše o crnogorskoj kapi, navodi simboliku koja crnogorsku kapu vezuje za kosovski mit, ono što je istina je da je dosta te simbolike izmišljeno od dolaska Sime Sarajlije u Crnu Goru 1827. godine, a za ocila na kapi Vlahović kaže:
"... a ocila sa krstom u ograđenom delu slobodnu crnogorsku državu pod vođstvom domaće dinastije (vladika)."
Skoro sam u tekstu "Kako su četiri ocila importovana u Crnu Goru 1918. godine" pisao o tome kako su 4 ocila na crnogorskoj kapi uvođena od 1918. godine - kada je srpska vojska okupirala Crnu Goru. Ne postoji nijedno jedino śedočanstvo da su se na crnogorskoj kapi prije Prvog svjetskog rata nalazila 4 ocila, a zapisanih śedočanstava o crnogorskoj kapi ima mnogo. Ovđe bih dodao još neka izvanredna śedočanstva koja govore kako su poslije Prvog svjetskog na crnogorskim kapama prisilom uvođena 4 ocila. U tekstu "U vučjim čeljustima zbog Crne Gore" (Portal Analitika, 2. IX 2013.) istoričar Novak Adžić daje izvod iz pisma crnogorskog emigranta Rada Krivokapića, pismo je objavljeno u "Glasu Crnogorca" 27. jula 1919. god: "Srbijanci zabranjuju i nošenje crnogorskog ruha, a naročito kape. Izrodi i plaćenici srbijanski uzeli su šajkaču, ili su na crnogorsku kapu stavili Petar I (P I) umjesto Nikola I (N I). Međutijem, ogromna većina naroda, muško i žensko, stavili su kao u velikoj koroti crno na kapu, pošto im je zabranjeno nošenje crogorske kape. Narod je tim baš pametno rekao što misli o sadašnjem položaju Crne Gore".
U istom tekstu Novak Adžić je pokazao i zapis Nikole Tomanova Zeca koji je opisao što se dešavalo na crkvenom saboru kod manastira Svetog Nikole na Vranjini, 9. maja 1919. godine. Nikola Zec priča:
"Ljudi su na glavama nosili crnogorske kape sa inicijalima »N I« (Nikola Prvi), kakve su se decenijama nosile u Crnoj Gori. Na tom saboru došao je i načelnik okruga Cetinjskog, Mitar S. Vukčević, jedan od osuđenih u bombaškoj aferi. On je lično štapom obarao te kape ljudima sa glava. Ova činjenica, inače vrlo interesantna za ocjenu karaktera, baca punu svjetlost na neviteške gestove ondašnjih visokih funkcionera. Crnogorci su se u ono doba vrlo nelagodno osjećali, ako im i slučajno padne kapa s glave, a kad im se to desi na ovako nasilnički način, za njihove pojmove bolje je bilo da im odleti glava. Ali načelnik je sobom doveo bio i žandarmeriju".
Eto tako je akademik Petar Vlahović "zaboravio" da napomene da 4 ocila na crnogorskoj kapi nijesu postojala prije nego što je srpska vojska 1918. okupirala Crnu Goru.
Nauku, diplome, titulu pod noge, srpstvo nizašta! Sve što je Vlahović naveo u pamfletu "Rečnik zabluda" iz 1994. godine je - ili čista neistina - ili poluistina, a znamo da je poluistina gora od neistine.
Za 99% posto srpskih intelektualaca koji se bave srpskim nacionalnim pitanjem, nije nikakav problem da zarad srpstva unize svoje nauke, diplome i titule. Tako je i sa Vlahovićem. On iz ugla njegove nauke - antropologije, tvrdi da su Crnogorci starośedioci Balkana, a zatim preko istorije tvrdi da su Crnogorci Srbi. To je prava naučna vratolomija, Vlahović izvodi salto mortale.
Na čitaocima je da sami odluče hoće li da mu vjeruju - onda kad se poziva na njegovu nauku, ili će da mu vjeruju kad se poziva na istoriju - kojom se tokom karijere nije bavio.
