Ukrštajući energiju, znanje i iskustvo učenika, s jedne, i priznatih izvođača, s druge strane, koncert pod nazivom Mali i veliki umjetnici bio je podeljen u dvije cjeline. U prvom dijelu predstavili su se učenici Filip Kovačević (saksofon), Anja Radonjić (solo pjevanje), Andrijana Jovanović (klavir) i Lejla Sulejmanović (klavir), zatim Hor flauta, kao i profesorke škole - flautistkinje Andrea Živković i Angela Mijušković. Uslijedio je resital naših umjetnika, violiniste Romana Simovića i pijaniste Ratimira Martinovića.
Kada se susretnu snažne muzičke individue koje podijum dijele već više godina, od koncerta se već unaprijed mnogo očekuje. A očekuje se da pred publiku iznesu zahtjevan, zanimljiv i koncepcijski logičan program, da njihovo zajedničko muziciranje bude obojeno individalnim izrazima, a (pretežno) solistički nastupi skladno utopljeni u kamerni zvuk, da svojom interpretacijom budu nadmoćni nad samim notnim tekstom i da zadive publiku svojim stavom, virtuoznošću i energijom. I sve to jeste ostvareno, jer su na koncertom podijumu bili udruženi snažni talenti i ogromno izvođačko iskustvo kojima raspolažu dvojica, u svijetu izuzetno zapaženih, domaćih umjetnika. Violinista Roman Simović već više godina je koncertmajstor Londonskog simfonijskog orkestra, ansambla koji stoji u top deset svjetskih orkestara, umjetnik koji je često gostujući koncertmajstor u orkestrima čuvenog dirigenta Valerija Gergijeva. Ratimir Martinović, umjetnički direktor Don Brankovih dana muzike i univerzitetski profesor jedan je od najaktivnijih pijanista našeg regiona na svjetskoj muzičkoj sceni. Njih dvojica, svjesni svojih kvaliteta, samouvjereni i empatično nastrojeni prema muzičkom tekstu, kotorski resital počeli su Skercom Johanesa Bramsa, odnosno trećim stavom iz Sonate za violinu i klavir F-A-C, koju su pisali trojica kompozitora – pored Bramsa, i Robert Šuman i Albert Ditrih u čast svom prijatelju Jozefu Joakimu koji je prihvatio romantičarski moto Frei aber einsam („slobodan ali sam“). Otuda kompozicija svoj tematski materijal crpi iz tri tona: f, a i c. Bogat harmonski jezik, ritmička vitalnost, konstantan motivski rast, puna tekstura djela, sve su to karakteristike koje su izvođači posebno istakli, zbog čega je ova kompozicija na početku resitala bila opravdana „udica“ za ostatak večeri. A uslijedila su obimna i interpretativno zahtjevna djela – dvije „ratne“ sonate. Snažnih emotivnih konflikata, nastala u vrijeme Drugog svjetskog rata, Sonata za violinu i klavir Fransisa Pulanka, odgovor je kompozitora na smrt prijatelja Federika Garsije Lorke, ubijenog u Španskom građanskom ratu. U isto vrijeme, Sergej Prokofjev napisao je svoju drugu Sonatu za violinu i klavir u D-duru, op. 94a, mada skrajnut od ratnog vihora u uralskim planinama.
Za kraj, umjetnici su predstavili jedno od najpoznatijih djela violinske literature – koncertnu rapsodiju Ciganin Morisa Ravela. Kompozicija u kojoj je interpetativno sve jasno, koja ne ukazuje ni na kakav poseban podtekst, pruža velike mogućnosti baš violinisti za različite interpretacije, a samo najboljim izvođačima omogućava da djelo nadograde, odnosno da interpretacija postane „nadtekst“ samog muzičkog djela. I tu je Simović u duu sa Martinovićem bio nenadmašan, koristeći maksimalno mogućnosti rubata, odnosno slobodno se odnoseći prema muzičkom izrazu.
Ovim programom, dvojica umјetnika nastupila su narednog dana i na Dubrovačkim ljetnim igrama, a zatim će i na Ohirdskom ljetu.
Boris MARKOVIĆ
Foto: KotorArt/Duško Miljanić
