Orkestrom je rukovodio Huan Karlos Lomonako, dirigent iz Meksika, a dionicu čembala svirala je pijanistkinja Marina Mikić.
Umjetnik svjetske reputacije, solista najvažnijih simfonijskih i filharmonijskih orkestara u Mađarskoj i dobitnik najznačajnijih državnih priznanja, Balint se prvo predstavio Orkestarskom svitom br. 2 Johana Sebastijana Baha. Ovo stilski veoma delikatno djelo poslužilo je Balintu da predstavi raskoš tona kojom raspolaže, u stvari sve ono što je već odavno ovjekovječio na svojim albumima barokne muzike. Upravo zbog preciznosti koju sam Bah zahtjeva, orkestar je pristupio oprezno već od samog početka, da bi nakon finalnog stava svite – popularnog Badinerija, za koji je publika Balinta nagradila velikim aplauzom, ostao „sam“ na sceni. Naime, vjerovatno je solistički „brejk“ napravljen kako bi se flautista odmorio, a više od toga nije ni mogao jer je njegov predah trajao svega koliko i četvorominutna poema Neruda Blaza Galindoa. Ovom djelu meksičkog kompozitora XX vijeka ipak nije bilo mjesto između dva koncertantna djela.
Publika je s nestrpljenjem dočekala ponovni izlazak Balinta na scenu, a interpretacija La Kampanele Nikola Paganinija zablistala je u punom sjaju. Aranžman koji je Balint napravio za gudački orkestar i flautu postaje posebno interesantan onda kada solista preslikava violinsku tehniku, odnosno teži da vjerno transkribuje violinsku dionicu, s jedne strane, i kada ističe jedinstvenost tehničkih karakteristika flaute, s druge strane. Da flauta može da zazvuči u dvozvuku, čulo se u srednjem dijelu kompozicije, а taj privid je nastao kada se solisti pridružila flauta iz orkestra. Sasvim je sigurno da je publika najviše očekivala od soliste, što potvrđuje i ponašanje manjeg dijela auditorijma koji je nakon odslušane La Kampanele i bisa napustio koncert. A to nije nepoznata pojava, i obično se dešava kada u orkestarskim projektima gostuju velika solistička imena, zbog kojih publika, u tom slučaju, i dolazi na događaj.U drugom dijelu koncerta, koji je u cjelini nosio naziv Besmrtni klasici, orkestar je izveo dvije svite. Pod vođstvom dirigenta Huana Karlosa Lomonakoa, umjetničkog direktora Simfonijskog orkestra Jukatana iz Meksika, nekadašnjeg muzičkog direktora Simfonijskog orkestra Karlos Čavez, Nacionalnog konzervatorijuma, Meksičko-filadelfijskog ansambla, ansambl je prvo izveo svitu Holberg, op. 40 Edvarda Griga. Za kraj, kada se očekuje najveća iscrpljenost ansambla, orkestar je nastupio sasvim suprotno: u Svitu Svetog Pavla, br. 2, op. 29 Gustava Holsta unio je maksimum snage, što je rezultirao intentivnom interpretacijom u cjelini i nadahnutim solo nastupom koncertmajstora Arpada Nađa.
Boris MARKOVIĆ
Foto: KotorArt/Duško Miljanić
