Zajedničku nit u svim pomenutim muzičkim vrstama i njenim podvrstama, žanrovima i stilovima držao je zvuk gudača, to jest standardni dio Dubrovačkog simfonijskog orkestra.
Nakon što je prošle godine Dubrovački simfonijski orkestar nastupio, prvi put u Kotoru, ali i prvi put u Crnoj Gori poslije mnogo godina, publika na Don Brankovim danima muzike je u utorak imala priliku da sluša ansambl u drugačijem izdanju. To izdanje se, s jedne strane, odnosi na smanjen orkestarsko-manevarski prostor – dakle, bez duvačkih instrumenata, a s druge strane na odsustvo umjetničke muzike, izuzev jednog djela kojim je „pregrađen“ zabavni dio od filmskog. Naime, DSO vođen maestrom Mladenom Tarbukom i ove godine je predstavio publici muziku Luke Sorkočevića, dubrovačkog kompozitora, prvog predstavnika muzičkog (pret)klasicizma na ovim prostorima. Premda su njegovi savremenici u istoimenim žanrovima – uvertirama i simfonijama – otišli koju stepenicu više, značaj rada Sorkočevića se povećava u istorijsko-društvenom kontekstu te, kada je riječ o muzičkoj kulturi druge polovine XVIII vijeka, Dubrovnik svakako ima čime da se pohvali. Dirigent Tarbuk insistirao je na izvornom prikazivanju Sorkočevićevog djela, odnosno izvođenju njegovog originalnog rukopisa, čime je želio da prikaže autora bez kasnijih dorada, odnosno redakcija prema kojima se on tokom XX vijeka obično izvodio. Dakle, u izvornom obliku slušala se peta Simfonija u D-duru.
U prvom dijelu koncerta uz orkestar nastupila je dubrovačka klapa Kaše, osnovana 2007. godine, a obila je ime po lukobranu Kaše koji se nalazi ispred stare gradske luke, te simbolizuje klapu kao lukobran višeglasnog pjevanja dubrovačkog kraja. Članovi klape su tenor Petar Sambrailo, tenor i mandolinista Marijo Anđelić, bariton Alek Roki bas, mandolinista i gitarista Vicko Dragojević i bas i kontrabasista Ante Džamarija. Nastup je počeo a cappella muzikom, odnosno pjesmom Slava Perasta Vicka Dragojevića, himnom Međunarodnog festivala klapa Perast, na kojem članovi Kaše ove godine osvojili drugu nagradu u svojoj kategoriji, kao i nagradu publike. Potom su uslijedile pjesme Đela Jusića, Drubrovčanina koji je obilježio jugoslovensku zabavnu i filmsku muziku druge polovine XX vijeka: La musica di notte, Ulicama moga grada, Jedan dan, Pusti da ti leut svira, Neusnule noći i Dalmatinski lero. A kao solista u pjesmama, svojom prijatnom bojom i optimizmom – kakav duh i može da nosi mediteranska pjesma - posebno je zračio bariton Alek Roki. Bila je to prilika da klapa izvede i svoje pjesme kao što su Ajmo još jednu i Petrunjela. Publika je s oduševljenjem ispratila klapu sa scene, a potom odslušala blok filmke muzike Džejmsa Hornera, Nina Rote, Klausa Badelta, Henrija Manćinija, Ramina Džavadija. Muzika iz poznatih filmskih hitova – Titanik, Kum, Pirati s Kariba, Igra prijestola uklapala se u ambijent na otvorenom – na kotorskoj Pjaci od kina, logično. Premda vijeme nije bilo vedro, te su (filmske) zvijezde sjale na nekom drugom nebu, scene iz pomenutih filmova kao da su oživljavale sam trg i Stari grad.Pored muzičkog užitka, KotorArt je ovim koncertom nanovo aktuelizovao Kotor kao prostorno bogat grad za izvođačku umjetnost. Ostaje pitanje zašto se on ne koristi i kao potencijal u sedmoj umjetnosti.
Boris MARKOVIĆ
