Na izborima 1923, 1925. i 1927. uspješni je nosilac liste Crnogorske stranke. Crnogorska stranka djeluje od 1922, iako je službeno osnovana u Podgorici 1925. godine. Poznata je i pod nazivom Crnogorska federalistička partija, a njeni pripadnici i simpatizeri kao crnogorski federalisti, iako joj je zvanični naziv bio - Crnogorska stranka. Pojavila se prvi put na izborima 1923. godine i osvojila u Crnoj Gori 24,31% od ukupno upisanih birača. U parlament Kraljevine SHS su iz njenih redova izabrana dva predstavnika: upravo Mihailo Ivanović i Risto Popović (zamijenio ga Milo Dragojević).
Žučna kritika
U beogradskom Vremenu od 10. februara 1924. godine, u izvještaju iz skupštinskog zaśedanja, pod naslovom „Predstavnik crnogorskih federalista protiv režima“ Mihailo Ivanović, koga Vreme opisuje kao postarijeg čovjeka, srednjega stasa, prośedog, „koščata, tipično - crnogorskog lica“, s dugim crnim brkovima... oštro osuđuje centralizam koji je diskvalifikovao parlamentarizam, glasanje i slobodnu narodnu volju. Ivanović kaže da centralistički režim, „koji upravlja ovom zemljom već šest godina, sve grđe i opakije, vodi državu neizbjež- noj katastrofi“.
O genijalnom kralju Nikoli
Svima je poznata herojska prošlost crnogorskog naroda, njegova borba za nacionalnu ideju i slobodu, koja ga je uzdigla do nesravnjene slave u svijetu - piše Vreme. „Ja ću momentalno preći preko pitanja kojim je nesrećnim slu- čajem prešla sudbina Crne Gore iz ruku genijalnog Kralja Nikole u ruke nesposobnog Pašića, i ograničiti se samo na konstatovanje izvjesnih činjenica, koje će u dovoljnoj mjeri dati karakteristiku rada režima i njihovih intencija prema crnogorskom narodu“.
Crnogorce ubijaju
„Ranije se nijesu pamtila razbojništva i krađe po Crnoj Gori, ali čim su srbijanske trupe ušle u Crnu Goru, komandant pukovnik Simić stavio je jedan dio građana Podgorice van zakona.
Prvi je posao režima bio da uništi cio pravni poredak i slobodnu Crnu Goru. Srbijanski dinastičari dobijaju od režima pohvale i nagrade za paljenje kuća, vađenje očiju živim ljudima, bacanje đece na bajunetima kroz prozore, lomljenje ruku ženama i đeci kartečima iz topa, zato što nijesu vjerni Kralju i t.d. Time se stvara između dvije pokrajine mržnja koja se može prenositi s generacije na generaciju.
Divlji napadi na prošlost i tradicije Crne Gore, rušenje spomenika, pljačkanje istorijskih dokumenata i t.d. ostaće samo kao dokaz moralne veličine i državničke sposobnosti režima, koji će pred srpskim narodom i istorijom nositi odgovornost.
G. Pašić cio vijek je proveo u radu da jednu srbijansku dinastiju zamjeni drugom i ovakvim svojim radom on je u Srbiji stvorio pakao. Iz te dinastičke uslužnosti može se razumjeti borba protiv Njegoševe dinastije i falsifikovanje ugovora, bajka o izdaji Kralja Nikole, morenju glađu Crnogoraca, interniranih i onih koji su u zemlji.“
Zatim g. Ivanović govori o eksploatisanju crnogorskog naroda i uništenju njegove imovine od strane režima. „Današnji položaj crnogorskog naroda i način prisajedinjenja Crne Gore Srbiji nema primjera u istoriji ljudi u op- šte...“ Nakon graje koja je nastala, g. Ivanović je završio sa riječima: „Gospodo, naveo sam ukratko bijede, kojima je današnji re- žim svojom centralističkom korupcijom nagradio crnogorski narod“.
„Nema crnogorskog naroda u Crnoj Gori“ - protestuje i diže se sa klupe g. Bakić (potpreśednik skupštine prim. S.J), „već ima, već je tamo srpski narod, koji je večito nosio zublju slobode i borio se za srpske ideale!Graja i prepirke.“
Pisanje Politike
Politika, takođe, u svom broju od 10. februara 1924. godine piše, između ostalog, o izlaganju g. Mihaila Ivanovića: „Najkarakterističniji je rad režima prema crnogorskom narodu. Nesrećnim slučajem Crna Gora prešla je iz ruku pokojnog Kralja Nikole u ruke nesposobnog g. Pašića. Danas u Crnoj Gori vlada nepodno- šljiv režim, koji je nerazumljiv kada se zna što je sve Crna Gora učinila za zajedničko oslobođenje. G. Pašić je izmislio bajku o izdaji Kralja Nikole iz dinastičke uslužnosti. Sve se čini da bi se izbrisala istorija Crne Gore. U ekonomskom pogledu stav srbijanske buržoazije prema Crnoj Gori tragičan je. Razmjenom perpera za dinare u odnosu 2:1 crnogorskom narodu oteto je 3 do 4 miliona dinara. Crnoj Gori dosuđena je ratna šteta 2,75%, a Srbiji 5%. Do sada je međutim u Crnoj Gori poslato samo nekoliko prskalica i dvije vršalice. Za ovih 5 godina beogradski režim oduzeo je u Crnoj Gori preko 5 milijardi dinara.“
Politika takođe navodi riječi potpreśednika skupštine Lj. Bakića o tome kako nema „crnogorskog naroda u Crnoj Gori, već ima samo srpskog naroda...
Slobodan JOVANOVIĆ, Pobjeda
