“Svaka država potpisnica će preduzeti neophodne zakonodavne i druge mjere kako bi traženje i regrutovanje davaoca ili primaoca organa propisala kao krivično djelo u njenom domaćem zakonodavstvu, kada su učinjeni sa umišljajem, i gdje se sprovode radi finansijske dobiti ili uporedive koristi za lice koje navodi ili regrutuje, ili za treće lice”, navodi se u Informaciji.
Svaka država potpisnica će preduzeti neophodne zakonodavne i druge mjere kako bi se propisalo kao krivično djelo, kada je učinjeno sa umišljajem, obećavanje, nuđenje ili davanje od strane bilo kog lica, direktno ili indirektno, bilo koje neosnovane koristi zdravstvenim radnicima, javnim funkcionerima ili licima koja vode ili rade za subjekte u privatnom sektoru u bilo kom svojstvu, sa ciljem vršenja ili olakšavanja uzimanja ili usađivanja ljudskog organa, gdje se uzimanje ili usađivanje odvijaju pod okolnostima gdje je to primjenjivo.
“Takođe, svaka država potpisnica će preduzeti neophodne zakonodavne i druge mjere kako bi se propisalo kao krivično djelo, kada je učinjeno sa umišljajem, zahtijevanje ili prihvatanje od zdravstvenih radnika, javnih funkcionera ili lica koja upravljaju ili rade za subjekte u privatnom sektoru u bilo kom svojstvu, bilo kakve neosnovane prednosti u cilju obavljanja ili olakšavanja uzimanja ili usađivanja ljudskog organa, gdje se uzimanje ili usađivanje”, kaže se u dokumentu
Podsjetimo, na Konferenciji na visokom nivou o borbi protiv trgovine ljudskim organima 25. marta 2015. godine u Santijagu de Komposteli, u organizaciji Savjeta Evrope i Vlade Kraljevine Španije, otvorena je za potpisivanje Konvencija Savjeta Evrope protiv trgovine ljudskim organima.Tom prilikom, Konvenciju su potpisale: Albanija, Austrija, Belgija, Češka, Grčka, Italija, Luksemburg, Moldavija, Norveška, Poljska, Potrugal, Španija, Turska i Ujedinjeno Kraljevstvo, Iste godine Konvenciju su potpisale Rusija i Irska, 2016. Letonija, a od svih zemalja potpisnica Konvencija je do sada ratifikovana u Albaniji i Moldaviji.2 Da bi stupila na snagu, Konvencija treba da bude ratifikovana u pet država, od kojih najmanje tri treba da budu članice Savjeta Evrope.
Konvencija proširuje dosadašnje mehanizme SE u pogledu borbe protiv trgovine ljudima, pozivajući vlade da se određena ponašanja inkriminišu i time proširi korpus krivičnih djela u oblasti trgovine ljudima i preciziraju krivična djela koja se odnose na trgovinu ljudskim organima. Konvencija proširuje i pojam žrtve i, u zavisnosti od okolnosti, i primaoci i davaoci se mogu posmatrati kao žrtve. Konvencija propisuje pravo na kompenzaciju žrtvama od strane počinilaca kao nadoknadu za povrede, medicinske troškove i patnje, kao i mjere prevencije.
P.Z.
