Prema podacima iz arhiva reditelja Momira Matovića, film je kompletno snimljen u studijima u Beogradu, a glavnu ulogu je tumačio tada veoma popularni karakterni glumac Loran Terzijef, a igrali su i Horst Frank, Sizan Flon, Mića Orlović i drugi.
NIZ KOMPLIKACIJA
Ideju o realizaciji filma od početka je pratilo veliko interesovanje javnosti, jer je njegovo snimanje, a potom i prikazivanje, bilo zabranjeno u Francuskoj u vrijeme Alžirskog rata.
Kao glavni lajtmotiv priče, Aznavur je pjevao stihove koji su se pojavljivali preko švenka niza krstova sa imenima poginulih francuskih vojnika: „Zar da opet prođem kroz strahote rata/ poslije svega što vidjeh i svega što znam/ Heroji minulih dana, gdje ste sada/ put do istine odveo ih je u bezdan/ Otada se svakog proljeća vraćale rode/ a ja sam tužna srca pratio njihov let/ Budile su u meni neke davne snove/ iluzije mladića kome je otet živ svijet/ Proljetos cvijeće vene po grobovima/ onih za koje ljeto nema više cvat/ Imena su im davno neznana svima, niko se ne sjeća da su živjeli nekad/ Naši su očevi izginuli mladi/ po vrtovima je zgažen i posljednji cvet/ Sad mi je jasno šta treba da se radi/ ne računajte na me kad počnete opet.“
U knjizi o crnogorskoj kinematografiji, autora Momira Matovića, koja je u pripremi, direktor „Lovćen filma“ u vrijeme snimanja ostvarenja „Ne ubij“, Aleksije Obradović, svjedoči da je realizaciju priče pratilo niz komplikacija.
Prvobitno je trebalo film da radi jedna grupa reditelja, ali ga je teško bilo realizovati zbog teme koja se politički doticala tadašnje situacije u Francuskoj i Alžiru.
Prema kazivanju Obradovića, scenario su napisali Pjer Bost i Žak Oranš i za 10 godina nije htjela da ga prihvati nijedna producentska kuća. Klod Otan Lara film nije mogao da snimi u Francuskoj, pa je otišao u Italiju. I tamo je naišao na protivljenje Katoličke crkve.
Potom ga je neko, priča Obradović, usmjerio na Crnu Goru.
- Sasvim slučajno u Rimu susreo sam se sa Klodom Otanom Larom i u prisustvu Morisa Ergasa, našeg poslovnog prijatelja iz filma ,,Kapo“, odlučio sam se da pokušam da taj scenario za realizaciju odobri naša Savezna komisija za pregled filmova, jer se samo sa njenim odobrenjem mogao realizovati – priča Obradović.
ČETIRI JUNAKA
Budući da je tema bila osjetljiva, Obradović je i sam učestvovao u spornim diskusijama te komisije, pa je čak i falsifikovao neke scene koje se članovima komisije u Crnoj Gori nijesu dopadale.
- Predsjednica komisije Milka Minid, prosto na lično povjerenje kao djelatniku iz filmske industrije, dozvolila je da se film završi. Sniman je u Beogradu, u ateljeima Košutnjaka i okolini. To je bio opet jedan antiratni film u kojem je bilo četiri junaka od kojih jedan ubija po nacionalnoj dužnosti - general, jedan po božjoj dužnosti – fratar, jedan dečko kojeg primoravaju da ubije da bi se iživljavali i jedan koji ide u vojsku, a neće da ubija i to je zbog aktuelnog francusko-alžirskog sukoba – ispričao je Obradović.
Šarl Aznavur je rođen u Parizu, a roditelji su mu bili Jermeni. Na vijest o njegovoj smrti, svjetski mediji su prenijeli da su ga često opisivali kao francuskog Frenka Sinatru.
Tokom karijere koja je trajala duže od 70 godina komponovao je više od 1.400 pjesama i snimio oko 60 filmova. Pjevao je na šest jezika i održao hiljade koncerata u 82 zemlje.
