Što o Ćirkoviću kažu njegove kolege, poznati naučnici: Povodom Ćirkovićeve knjige “Rabotnici, vojnici, duhovnici” (Equilibrium, Beograd, 1997), akademik SANU Momčilo Spremić (NIN, 27. XI 1997. god) je o njemu rekao: “Teškim poslom spoznaje čoveka davnih vremena bavi se oko četiri i po decenije akademik Sima Ćirković, naš najpoznatiji medievelista.”
Akademik SANU, vizantolog Ljubomir Maksimović, govoreći o Ćirkoviću kao poznavaocu srednjevjekovne istorije, konstatovao je: “…erudita sa preciznim naučnim metodom, poznat po svojoj kritičnosti u istraživanjima zasnovanim na arhivskoj građi (Dubrovnik, Venecija, Hilandar, Budimpešta), Sima Ćirković stvarao je 46 dela koja su predstavljala značajne prodore u raznovrsnim aspektima srednjovekovne istorije Bosne i Srbije, i uopšte balkanskog prostora. . . Decenijama neprikosnoveni bard naše medievistike, davao je svojom neposrednošću i uverljivošću izuzetnu životnost egzaktnim istorijskim činjenicama kojima se bavio i na sebi svojstven način maestralno ih povezivao.” (Ljubomir Maksimović, Istoričar sa vizijom, online “Politika“, 29. novembar 2011)”.
Na komemorativnom skupu posvećenom Ćirkoviću, akademik SANU Miloš Blagojević je istakao de se „Ćirković po širini zahvata u medievistici izjednačio sa značajnim istoričarima Stojanom Novakovićem, Vladimirom Ćorovićem i Konstantinom Jirečekom, a nadmašio ih je u pojedinim rezultatima... (Sećanje na akademika Simu Ćirkovića, rtv.rs)
I crnogorski istoričari, npr akademik CANU Miomir Dašić, takođe pišu hvalospjeve na račun naučnog opusa Sime Ćirkovića. Dašić je pisao o Ćirkoviću: “Dašić Ćirkovića karakteriše kao ‘medievistu monumentalnog naučnog opusa. . . Na svim tim poljima snažno se iskazao znanjem kao istoričar velikog naučnog zamaha’.” (Dašić: Simo Ćirković, istoričar modernih pogleda, online “Vijesti”, 17. jul 2012)
Vrlo poznati i priznati vizantolog Radivoj Radić o Ćirkoviću: “Naročito želim da naglasim da je u našoj sredini u poslednjih nekoliko decenija pok. prof. Ćirković verovatno bio jedini istoričar svetskog formata i da je samo on mogao da napiše istoriju Srba od doseljavanja na Balkansko poluostrvo do devedesetih godina prošlog veka.” (Srbi nisu ‘poslednji Vizantinci’, “Pravoslavlje”, broj 1054)
Ćirković o Vlasima: Akademik Ćirković je dosta pisao o srednjevjekovnim Vlasima, to je neizbježno za sve istoričare koji se bave balkanskim srednjim vijekom, Analitika je u tekstu "Ćirković je tvrdio da su Paštrovići porijeklom od Vlaha" citirala njegove riječi - da je to veliko naše pleme - vlaškog porijekla. U radu "Udeo srednjega veka u formiranju etničke karte Balkana" Ćirković je između ostaloga, ovo napisao:
"Balkanski Vlasi, čije se jedno krilo može pratiti na širokom prostoru od Crne Gore do Istre, nisu imali trajnu političku organizaciju i to je, svakako, doprinelo njihovom osipanju i gubljenju, makoliko da su brojčano rasle i razgranjavale se njihove katunske zajednice. Individualni katuni, pa ni grupe katuna kakvi su bili Drobnjaci, Banjani ili Hrabreni, nisu raspolagali kohezivnim snagama kojima bi se oduprli odvajanju ne samo pojedinca, već i porodica i čitavih zajednica. Jezičko prilagođavanje, čiji su rezultati prepoznatljivi u ličnim i porodičnim imenima, srušilo je prve pregrade; transformacija vlastelinstava i promene u administrativnom sistemu ublažile su razlike u pravnim režimima u kojima su živele vlaške zajednice i njihovo slovensko okruženje; mogućnost sticanja poseda i uključivanja u vlastelu mamila je ne samo vlaške starešine i njihove rođake, već i svakog pripadnika katuna, slobodnog i sposobnog za vojevanje" (Sima M. Ćirković, Rabotnici, duhovnici, vojnici - Društva srednjovekovnog Balkana, Equilibrium, Beograd, 1997, str 177 i 178)
A u fusnoti na str 178 Ćirković je i ovo naveo:
"U jednom delu naše literature se izričito ili prećutno uzima da je naziv Vlah oznaka za socijalni status, samo daleka uspomena na nekadašnje etničke podele, te ga u skladu s tim karakterom treba pisati malim slovom. Na drugim mestima sam pokazao da je taj postupak metodološki nekorektan, jer se ne pita o granicama koje razdvajaju Vlahe i ne-Vlahe, koje postoje dokle god se taj naziv održava i upotrebljava. Proglašavanjem da je reč o socijalnoj a ne etničkoj pojavi problem se zaobilazi, ali se ne rešava. Tek potpuna integracija u "veliko društvo" ima za rezultat iščezavanje vlaškog imena."
Naziv Vlah u srednjevjekovnim dokumentima nije socijalna oznaka, već je etnička, kaže Ćirković. To je ponovio i na drugim mjestima.
