Riječ „suspiria“ najbolje se prevodi sa latinskog jezika kao „uzdah“ - izraz umornog i poraženog čovjeka, pritisnutog velikom tugom svijeta. Nije nimalo slučajno to što je Tom Jork, kultni frontmen Radioheada, potpisao soundtrack filma baš tog imena.
Strah i beznađe
U čak 25 pjesama velikog putovanja kroz beznadežni užas, Jork je uspio da napravi atmosferu za pamćenje dostojnu rimejka čuvenog horora italijanskog režisera Darija Arđenta.
Predstavljajući rimejk režisera Luke Gvadanjina na Venecijanskom filmskom festivalu, Jork je opisao stvaranje muzike za film kao „bacanje čini“. U ovom slučaju, to su magije koje slušaoca bacaju u stanje straha i beznađa. Na poprištu od ledeno hladnih, vještačkih elektronskih bitova i violina koje zasijecaju kao oštrica noža, tu je dovoljno i karakteristične klavirske melanholije da nepogrešivo možemo da zaključimo - ovo je Tom Jork.
Kolekciju, koju uglavnom čine instrumentali, Jork u pravim momentima presijeca toplijim pjesamama koje obogaćuje karakterističnim falsetom. Ključna je „Suspirium“, koja se najbolje hvata za glavnu muzičku temu albuma. Više puta će se vraćati toj melodiji, a ovaj tužni valcer dostiže rezonancu nošen gudačkom paljbom u numeri „Suspirium Finale“.
Potraga za činima
Ovaj saundtrek je daleko od dometa najboljih albuma Radioheada, ali je vrlo važna vinjeta u priči epohalne karijere Toma Jorka. Nakon smrti voljene žene, rad na muzici za horor svjedoči o otuđenom čovjeku koji iznosi lični pakao na tacni. Konačan rezultat je više nego dovoljno dobar da opravda preslušavanje albuma od čak 25 pjesama.
Interesantno: Jork je za filmski iskorak odabrao baš ostvarenje čija se radnja odvija u Berlinu, kao i rimejk premijerno prikazan 1977. Iste godine, takođe u Berlinu, vanvremenski Dejvid Bouvi izdao je epohalni album „Low“ - avangardno ostvarenje, prema mišljenju mnogih, najbolji album sedamdesetih.
Jorkova „Suspiria“, u prelazima instrumentala i pjesama koje nosi jasna muzička tema, ali i sa nekoliko neočekivanih obrta, jasno prati strukturu koju je Bouvi postavio na kultnoj berlinskoj ploči.
To je mali i važan omaž u izuzetno bitnom momentu karijere i života Toma Jorka, pokušaj da se kanališe „unutrašnji“ Bouvi, u želji da počne nova faza kreativnog cvjetanja. Rastrzan prolaznošću koja mu odnosi najbliže, Jork djeluje kao plemeniti čarobnjak u potrazi za muzičkim činima.
S. STAMENIĆ
Ocjena: 72/100
FOTO: dazeddigital.com / genius.com
