Kada bi vas neko pitao da li znate koji je bio prvi najuspješniji mjuzikl, koji je dolaskom zvuka na filmski ekran, dobio Oskara za najbolji film, sigurno biste pomislili na neko ostvarenje koje je u centru pažnje imalo Džinger Rodžers i Freda Astera.
Ipak, produkcijska kuća „RKO Pictures“, koja je lansirala ove fenomenalne glumce, nije započela „muzikalni“ lov na priznanja Američke akademije, već njen konkurent „MGM“ koji je lansirao sada skoro zaboravljeni mjuzikl „The Broadway Melody“.
Dramatične sestre
Produkcijska kuća „MGM“ morala je da se izbori sa brojnim problemima prije nego što je 1. februara 1929. održana premijera filma Harija Bomonta u Los Anđelesu.
Najveći izazov bila je produkcija zvuka, koji je prvi put „ozbiljno“ predstavljen na velikom platnu. Da će „The Broadway Melody“ ispisati istoriju i postaviti standarde, bilo je jasno kada su, poslije njegovog uspjeha, počeli da se nižu mjuzikli drugih produkcijskih kuća.
Iako je zvuk u prvom planu, tadašnji kritičari nijesu zanemarili ni druge kvalitete ovog mjuzikla – dramatičnost i avanturističnost priče o sestrama Mahoni, koje igraju Anita Pejdž i Besi Lav.
Suprotni komentari
Mjuzikli koji su došli kasnije upakovani su u mnogo pozitivnije, veselije note, adekvatno pomiješane sa glamuroznim tonovima. Za razliku od njih, „The Broadway Melody“ ispunjen je krajnje uznemirujućim sadržajima koji žanrovski mnogo više odgovaraju „golim“ dramama.
Iako je „The Brodway Melody“ ušao u filmsku i muzičku istoriju, moderni kritičari će vam reći da je ovo jedan od najslabijih dobitnika glavnog i jedinog Oskara davne 1930. godine.
No, prije devet decenija, nakon holivudske premijere, filmska ekipa sa Bomontom na čelu znala je samo za pozitivne komentare. Kritičari su bili više nego oduševljeni inovativnim rješenjima režisera koji je u tom trenutku znao kako da izvuče maksimum iz zvuka i glumačke ekipe.
