To je potpuni nonsens. Crveno-plavo-bijela trobojka je srpska zastava dizajnirana i odobrena u relativno novija vremena – od Turaka.
Sljedeći nonsens je i tvrdnja: ta trobojka je bila zastava Knjaževine (Kraljevine) Crne Gore, po Ustavu iz 1905. godine. Ali Ustav ne pominje nikakvu službenu ili neslužbenu zastavu. U čl. 39 Ustava piše sljedeće: „Narodne su boje: crvena, plavetna i bijela”.
„Narodne boje” se odnose samo na dvorsku zastavu Nikole I Petrovića-Njegoša, dizajniranu baš u to vrijeme; imala je na plavetnome polju krunu iznad inicijala „H.I.” (Nikola Prvi).
Na drugoj strani, tradicionalna crnogorska državna zastava je imala jedinstvenu i dominantnu podlogu kao i savremena – crvenu. Na njoj je bio ili krst ili crnogorski grb; hiljade dokumenata, fotografija i slika o tome svjedoče. Crnogorski državni grb utvrđen je čl. 38 Ustava iz 1905. godine:
„Grb je Knjaževine Crne Gore dvoglavi bijeli orao sa carskom krunom nad orlovskijem glavama, sa carskijem skiptrom u desnoj, a sa šârom u lijevoj kandži. Na prsima mu je lav na crvenom štitu”.
U čl. 40 Ustava iz 1905. je zapisao da je Crnogorska crkva – autokefalna.
***
Srbi, tj. njihovo Osmanskoj carevini vazalno Knjaževstvo Serbija izglasalo je 1835. Ustav (tzv. Sretenjski ustav).
U Glavi drugoj čl. 3 Ustava Knjaževstva Serbije doslovno piše:
„Boja narodna Srbska jest otvoreno-crvena, bjela i čelikasto-ugasita”.
Dakle, ondašnji Srbi tvrde da njihova zastava nema izgled sadašnje srpske trobojke, nego je raspored bojâ identičan zastavi Holandije (ustanovljenoj 1815. godine), ili trobojci savremene Republike Hrvatske, doduše, bez šahovnice: CRVENA-BIJELA-PLAVA (čelikasto-ugasita)!
Sretenjski ustav je potrajao svega dvije neđelje. Porta (Bâb-ı Âli Osmanlı Devleti) je 1838. vazalnome knezu Srbije Milošu Obrenoviću izdala ferman kojim „dade i srbskom narodu trobojni barjak, na kome će gornji čast crvene, sredni plavo, a doljna bele boje biti”.
Istanbul, dakle, ima „copyright” na dizajn zastave koju Srbi doživljavaju kao svoju.
Jedna od ondašnjih varijanti srpske trobojke u upotrebi sadržavala je na crvenome polju tri bijela polumjeseca sa zvijezdom – simbolom Islama, a na plavome polju grb sa krstom i četiri grčka slova „β” (beta).
Četiri puta „β” se „iščitava” kao „4 x slovo S” („C” ćirilično), ili: „Samo sloga Srbina spašava”.
Zastava Srpske pravoslavne crkve usvojena 1931. je „trobojka: crveno-plavo-belo, sa zlatnim krstom i ognjilima”.
4 x slova „C” ili „ognjila” (? – kresiva) nemaju istorijskoga utemeljenja; sve to je novokomponovana piraterija.
Istinski akronim 4 x „β” oko krsta je tradicionalni grčki (vizantijski) simbol. Znači: „Car Careva caruje nad carevima” (βασιλεὺς βασιλέων, βασιλεύων βασιλευόντων).
4 x „β” je tokom 13. vijeka usvojen od čuvene carske dinastije Paleologa (Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος). Turski sultani, po osvajanju Carigrada, smatrani su legitimnim nasljednicima milenijumske krune Vizantijske carevine, uključujući i Paleologe.
Njegoš je žalio:
„…Vizantija sada nije drugo
no prćija mlade Teodore;
zvijezda je crne sudbe nad njom.
Paleolog poziva Murata…”
Niti jedan dokument ne svjedoči o prisustvu „srpskoga” simbola „4 x C” u Crnoj Gori prije 1918. godine; naravno, toga uopšte nema ni na crvenome tepeluku nacionalne kape Crnogoraca.
Istorija, kulturno naslijeđe i savremenost akronima 4 x „β” oduvijek ima svoje autentično grčko nacionalno značenje, a srpsko „transkribovanje” u 4 x „C” ili u „ognjila” je banalna krivotvorina…
