Prvi logor u Jugoslaviji, koji je bio namijenjen za studente ljevičare, otvorila je u Višegradu, januara mjeseca 1935. godine, vlada Bogoljuba Jevtića. Cilj je bio ugušiti rastući revolucionarni studentski pokret, a prva grupa studenata iz Beograda internirana je 29. januara iste godine. Kao glavni organizatori revolucionarnog studentskog pokreta na Beogradskom univerzitetu isticali su se crnogorski studenti Veljko Vlahović, Milovan Đilas, Đuro Strugar i dr.
Oko 1.000 studenata je 1. februara izašlo na demonstracije, zahtijevajući da se njihovi internirani drugovi pušte iz logora u Višegradu. Studenti su se zabarikadirali u zgradi Pravnog fakulteta na Studentskom trgu i pokušali da štrajkom glađu prisile vlasti na popuštanje.
Žandarmerija je upotrebila silu i tokom upada u zgradu Fakulteta otvorila vatru na studente, koji nijesu imali vatreno oružje već su se branili kamenicama i školskim inventarom. Tokom borbi na ulazu Fakulteta, žandarmi su ubili crnogorskog studenta prava Mirka Srzentića (1912 – 1935), poslije čega su uspjeli da prodru u zgradu.
Tom prilikom je uhapšeno više stotina studenata od kojih je 30-ak sprovedeno u koncentracioni logor u Višegradu. Pod pritiskom javnosti i stalne borbe samih logoraša vlasti su već marta 1935. godine bile prisiljene da raspušte i zatvore ovaj logor.
U znak sjećanja na Mirka Srzentića, supruga njegovog brata Voja, Dragica Srzentić je 1994. godine izradila o svom trošku Mirkovu bistu koja je postavljena u auli Filološkog fakulteta na Studentskom trgu u Beogradu.
izvor: Udruženje Crnogoraca Srbije "Krstaš"