Pavlovski je podsjetio da istraživanja ovog grada, koga prvi put u pisanim dokumentima pominje rimski istoričar Livij 197. godine p.n.e. traju cijeli jedan vijek i još uvijek nisu završena. Riječ je o ogromnom lokalitetu smještenom u srcu Makedonije, na raskrsnici puteva, koji je tokom svoje duge istorije bio centar u kome su se susretala kulturna bogatstva antičkog svijeta.
Istorijski razvitak Stobija, kako je kazao Pavlovski, prati se unazad do 7. vijeka p.n.e. Interesantno je da je povoljan geografski položaj i trgovina soli uticala na razvoj grada, koji je najveći uspon doživio u periodu od 3. do 4. vijeka n.e. To je izuzetan lokalitet sa velikim amfiteatrom iz 2. vijeka, kao i brojnim drugim građevinama, kao što je Teodosijeva palata, te ranohrišćanski ostataci sa podovima ukrašenim mozaicima.
Makedonski arheolog je posebno istakao način upravljanja ovim čuvenim lokalitetom, o kome se brine Nacionalna ustanova Stobi, koja ima muzejsko istraživački centar, kao i konzervatorske službe. Ustanova organizuje godišnje izložbe, obajavljuje monaografije, te održava imternacionalne arheološke i konzervatorske škole. Jednom riječju trudi se da najčuveniji arheološki lokalitet u Makedoniji živi tokom cijele godine, da bude mjesto susreta mladih istraživača, kao i da izložbama i publikacijama publiku redovno podsjeti na Stobis, vetere urbe, (Stobi stari grad), kako ga je zvao istoričar Livij.
Nesumnjivo je da bi se iskustva koja je arheolog Goce Pavlovski sinoć iznio, prije svega kolegama, kojih je i najviše bilo u publici, mogla primijeniti i na naš najveći i najreprezentativniji lokalitet Duklju.
