“Aleksandar je 1920. godine ozakonio proces nasilnog, nekanonskog, protivopravnog, antiustavnog ukidanja autokefalne Crnogorske crkve koji je trajao od 1918. godine”, kaže za TVCG pravnik i istoričar Novak Adžić.
On podsjeća da su Crnogorci vjekovima svoje vladike birali na Opštecrnogorskom narodnom zboru, sve do knjaza Danila kada je pravo izbora mitropolita pripadalo gospodaru i crnogorskom Senatu. Tako je bilo u doba kralja Nikole. Sve do 1920. i ukaza regenta Aleksandra.
“Nekoliko mjeseci prije toga, 16. marta 1920. godine Sveti arhijerejski sabor carigradske patrijarsije, je Patrija aktom broj 2056 priznao proglaseno ujedinjenje autokegalnih crkava, Srpske, Crnogorske, Karlovačke, i drugih eparhija u jedinstvenu Pravoslavnu crkvu navodeci da je to rađeno iz politicke ekonomije te da to nije bilo dominantno u skladu sa crkvenim pravima”, objašnjava Adžić.
O Crnogorskoj crkvi napisane su brojne stranice i knjige u naučnoj istoriografiji, publicistici, snimljene su brojne emisije. Ko hoće da zna, ima odakle i da sazna o sudbini crkve.
“Mislim da svako ko je zainteresovan, koga to pitanje zaista zanima, u pravom smislu, da spozna ključne istorijske činjenice, o viševjekovnoj, kanonskoj i stvarnoj autokefalnoj Crnogorskoj crkvi imao je mogućnost i šansu da sazna, makar one bazične elementarne činjenice”, navodi on.
Adžić dodaje da će uvijek postojati oni koji odbijaju da spoznaju utvrđene i očigledne činjenice, oni koji neće da prihvate viševjekovno postojanje autokefalne crkve u Crnoj Gori. Međutim poručuje da je to dominantno stvar političke i ideološke pripadnosti.
