Ovaj materijal, sa kog je nedavno skinuta oznaka “strogo povjerljivo”, pokazuje da su vazduhoplovne snage SAD sa jednom kanadskom kompanijom koja više ne postoji imale ugovor o izgradnji letilice koja ne liči ni na šta dotad viđeno. “Projekt 1794” je, pritom, prošao kroz početne faze razvoja i stigao je do izgradnje prototipa.
U memorandumu iz 1956. rezimiraju se rezultati testiranja prototipa i otkriva se šta su se tačno inženjeri koji su na ovom projektu radili nadali da će uspjeti da konstruišu. U dokumentu se tvrdi da je leteći tanjir trebalo da razvija “maksimalnu brzinu između 3 i 4 maha, i da leti na visini većoj od 30.000 metara, sa maksimalnim doletom od oko 1000 nautičkih milja”.
Da su ovi planovi sprovedeni u djelo, nastala bi tanjirasta letilica, sposobna za vertikalno uzlijetanje i slijetanje (VTOL), dok bi za njenu kontrolu i stabilizovanje bili korišćeni mlazni motori.
Dolet od 1.000 nautičkih milja djeluje dosta ograničeno u poređenju sa drugim specifikacijama - ali ovim neobičnim diskom put od Njujorka do Majamija se mogao preći za oko 24 minuta.
Dokument takođe nagovještava i da je razvoj proizvoda tekao čak i bolje nego što je bilo planirano, tako da se prosto nameće pitanje - zbog čega je napušten?
Cijena prototipa je bila procijenjena na oko 26,6 miliona dolara u današnjem novcu i ne bi bila nerazumna za tako naprednu tehnologiju. Drugi leteći tanjiri razvijani u okviru istog programa imali su, međutim, dosta jasan problem: nijesu ni približno mogli da dostignu visinu od 30.000 metara - u najboljem slučaju su letjeli na 1.500 do 2.000, te je vojska 1960. konačno obustavila finansiranje.
(foto: blic.rs)
