Istražujući prošlost autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve duže vremena, pronašao sam i jednan zanimljiv i važan, po mnogo čemu članak, objavljenu beogradakom dnevnom listu "Politika" 28. maja 1939. godine, strana 6, (trobroj lista za 28, 29 i 30.maj 1939).
Tada je, podsjetimo se, na vlasti u Kraljevini Jugoslaviji knez Pavle Karađorđević. Taj autorski članak u "Politici" objavio je profesor Dušan K. Petrović.
Između, ostalog u njemu se navodi da je do "crkvenog ujedinjenja" (1919-1920) postojalo na južnoslovenakom prostoru nekoliko autokefalnih pomjesnih crkava, među kojima u nezavisnoj Knjaževini i Kraljevini Crnoj Gori i autokefalna pomjesna Pravoslavna crkva.
Iz tog teksta vrijedno je navesti od Srbina i srpskog crkvenog isgoričara, profesofa i potom doktora nauka, koji tada ne spori istorijsku i kanonsko-pravnu činjenicu da je Pravoslavna crkva u Crnoj Gori (po Ustavu CG, član 40. Crnogorska crkva) vjekovima bila autokefalna.
Naime, u tom tekstu iz "Politike", prof. Petrović tvrdi, između ostalog, i sljedeće:
"...U ujedinjenoj našoj državi mi smo u stvari još početkom 1919.imali:
1) avtokefalnu crkvu bivše Kraljevine Srbije,
2) avtokefalnu crkvu bivše Kraljevine Crne Gore,
3) avtokefalnu crkvu bivše Karlovačke mitropilije,
4) Srpsku pravoslavnu crkvu u Dalmaciji, koja je bila u sastavu Bukovinsko-dalmatinske mitropolije, čije je sedište bilo u Beču,
5) Srpsku pravoslavnu crkvu u Bosni i Hercegovini, autonomu zavisnu od Carigradske patrijaršije i
6) Srpsku pravoslavnu crkvu u Južnoj Srbiji zavisnu od Carigradske patrijaršije".
Naravno, neke ocjene profesora Petrovića u ovom smislu podložne su istorijskoj kritici i diskutabilne su, ali je relevantno da on, sasvim jasno, priznaje da je pravoslavna crkva u Crnoj Gori do 1919-1920. autokefalna, što je i istorijska i kanonsko-pravna činjenica, utvrđena mnogobrojnim pravnom, istorijskim i povijesnim izvorima i relevantnom istoriografskom literaturom.
