- One su u početku uvijek forma i najčešće u službi nečeg drugog, a ne djelatnosti zbog koje se osnivaju. One su često dokaz da je Crna Gora isto što i razvijeni svijet ili barem omogućavaju privid da ona takvom postaje - kazao je Andrijašević.
Ipak, Andrijašević kao podatak navodi, da je kompletan budžet Kraljevskog pozorišta za 1911. godinu bio jednak godišnjoj plati jednog ministra.
- Uprkos nekritičkim slavospjevkama u dijelu naše istoriografije, ovom bez sumnje velikom događaju, istoriografsko proučavanje institucija mora nakon oduševljenja za čin i formu, obuhvatiti i analizu i vrednovanje suštine i dometa institucije. Tek nakon toga slika postaje cjelovitija i istinitija - kaže AndrijaŠević.
Na istu temu govorio je i Luka Milunović, koji je tom prilikom kazao „da pokušaji geneze razvoja pozorišne djelatnosti u Crnoj Gori i stepen istraženosti u Cmoj Gori još idu „šumskim stazama". Prema njegovim riječima, danas u Cmoj Gori rade dva državna pozorišta.
- Crnogorska pozorišna produkcija je mnogo šira. Da bi, međutim, sigurnije odgovarali izazovima u budućnosti neophodan je čvrst oslonac na iskustva koja nam prošlost nudi. Upravo zato nužni su veći orga-nizovani napori na sagledavanju i analizama pređenog puta. Cma Gora nema vremena i snage za ponavljanje razreda - smatra Milunović.
Za direktora CNP Janka Ljumovića, svako društvo, kultura i politika danas u Evropi u centar pozorišnih tema stavlja nacionalne teatre.
- Oni su u nekim društvima i kulturama centri pozorišne umjetnosti i produkcije, a u nekim drugim više protokolarni čuvari tradicije i realizuju misiju koja nije doživjela preobražaj od opšte definicije po kojoj svaki nacionalni teatar primamo promoviše dramsku baštinu i nacionalnu dramaturgiju. Sadržaj medijskih tema i interesa javnosti bavi se promjenama koje nacionalni teatri žive danas - kaže Ljumović. Govoreći na zadatu temu, Nataša Nelević je kazala „da danas ne postoji dovoljno motivacije da se teatrolozi bave istraživanjima istorije teatra jer nema motivacije da neko provodi mjesece i mjesece u arhivima, ne očekujući nikakvu finansijsku, niti profesionalnu satisfakciju".
- Da li smo na kraju?