Probe za predstavu “Gospoda Glembajevi” koju po tekstu Miroslava Krleže režira Danilo Marunović, počele su juče u Crnogorskom narodnom pozorištu. Predstava će premijerno biti izvedena 17. decembra na Velikoj sceni nacionalnog teatra.
Potreba za Glembajevima je, kako kaže reditelj Danilo Marunović, repertoarski sasvim logičan i promišljen teatarski korak.
„Veliki naslov, veliki pisac, u afirmaciji regionalne dramske baštine, u vremenu jednog od najdramatičnijih globalnih iskoraka iz jedne epohe u drugu i u vremenu sveobuhvatne smjene generacija, sistema vrijednosti, politika i svega drugoga na našem, lokalnom planu. Krleža „Glembajevima“ teatru nudi savršen komad o društvenim raskršćima svake vrste. Tranzicija, smjena krupnih političkih društvenih formulacija (poput onog iz komunizma u liberalni kapitalizam), promjena sistema vrijednosti, smjena generacija, informatička revolucija, sukob sa svijetom očeva, samo su nijanse na ovu važnu temu, u kojoj svako društvo, u svakom trenutku, na svoj određen način evoluira”, kaže Marunović.
Dramaturg je Božo Koprivica, adaptacija je povjerena Bojani Mijović i Danilu Marunoviću, kostimografkinja je Vanja Ciraj Džudža, scenograf Valentin Svetozarev, za scenski pokret zadužena je Tamara Vujošević-Mandić, a izvršna producentkinja je Nela Otašević.
Uloge tumače: Svetozar Cvetković, Kristina Obradović, Mišo Obradović, Una Lučić, Danilo Čelebić, Lazar Dragojević, Nikola Perišić i Stevan Vuković.
Miroslav Krleža je, prema riječima dramaturga Boža Koprivice, najaktuelniji dramski pisac 20. vijeka i dvije posljednje decenije.
“Tu prvo mislim na dramu “Gospoda Glembajevi”, u kojoj se uspon i propast jedne zagrebačke, trgovačke porodice može čitati kao kriza i rasulo jedne države (Glembajevi: u jednoj noći kasnog ljeta, godinu dana prije Velikog rata 1914-1918). Ogrezle u kriminalu, laži, zločinu, licemjerstvu, primitivizmu. Krležina drama, kako je opšte poznato, nastala je kao omaž „Dubrovačkoj triologiji“ Iva Vojnovića i dramama Ibzena i Strindberga. „Gospoda Glembajevi“ prevazilaze svoje pretke i uzore. U angažmanu, u dijalozima, u briljatno napisanim karakterima i stilskim nijansama jedinstvenim u evropskoj dramskoj književnosti. Porodični ciklus pretvara se u krvavi cirkus, sa tragičnim, dokumentarnim, grotesknim i duhovitim partijama”, istakao je Koprivica.
