Đukanović je podsjetio da je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić više puta ponovio da Srbija ima namjeru da zaštiti ugrožna prava Srba u Crnoj Gori, “iako zaista ni mi, ni bilo od objektivnih posmatrača iz regiona i sa strane ne vidi ugroženost prava građana.”
“Dakle, ni predstavnika bilo koje vjerske ili nacionalne zajednice, i tu se njegova intervencija nije zadržavala nego je kao što znate izašao nekoliko puta sa tvrdnjom da je riječ o svetinjama, to jest o objektima, dakle, imovini koja je imovina SPC, i samim tim države Srbije. Želim da Vas uvjerim da na bazi vrlo pažljivog iščitavanja svih dokumenata kojma je bio uređen pravni i politički život nezavnisne Kraljevine Crne Gore ne može biti govora o tome.
Dakle, to je apsolutna neistina, i žao mi je da se moj kolega, predsjednik Srbije, služi da kažem takvim političkim kvalifikacijama, a da prethodno nije uložio minimalan napor da u komunikaciji sa mnom, ili tražeći prosto dokumentaciju koju bismo mu stavili na uvid, provjeri da SPC nikada nije imala svojstvo pravnog lica u Crnoj Gori, nikada. Ni u prethodnom periodu, ni danas, te stoga ne može raspolagati bilo kakvom imovinom”, istakao je Đukanović.
On ističe da Crna Gora ne misli da je ovo pitanje imovine, i da mi ima imovinski spor sa državom Srbijom.
“Mi mislimo da se ovo pitanje zloupotrebljava da bi ispoljio paternalizam prema Crnoj Gori, koji se ispoljava specifično, ali opet rekao bih ne i nepoznato, jer se ponavlja formula iz 90-ih godina, gdje Srbija ulazi u opasnu zamku da štiti navodno urgožena prava Srba u regionu, ugrožavajući suverenitet drugih država i tako srlja u sporove, koji nažalost, kao što znamo iz iskustva, mogu da dovedu do nestabilnosti i sukoba. Pomenuli ste i umiješanost još jedne države, pomenuli ste umiješanost Rusije. Takođe, u pravu ste. Dakle, bilo duhovno, bilo svjetovnom linijom, Moskva je nedvosmileno saopštila svoje interese u odnosu na aktuelni problem u Crnoj Gori”, istakao je on.
Predsjednik Đukanović je podsjetio da je mitropolit Ilarion 2011. godine uočavajući jednu neodrživu poziciju SPC u obnovljenoj, nezavisnoj državi Crnoj Gori, predlagao model organizacije Pravoslavne crkve, po uzoru na ono što je bila organizacija Ruske pravoslavne crkve, u nekadašnjim sovjetskim republikama, koja se zasnivala na visokom stepenu autonomije, i čije su se granice djelovanja podudarale sa državnim granicama tih sada nezavisnih država.
“To je formula koju je tada predlagao mitropolit Ilarion, ali koja tada nije apsolutno naišla ni na minimalnu pažnju, a kamoli na podršku SPC u Crnoj Gori, koja želi da sačuva svoj monopol i svoju infrastrukturu kao infrastrukturu velikosrpskog državnog projekta, kroz organizaciju četiri episkopije u malenoj Crnoj Gori, u kojoj imate dvije episkopije koje su originalne crnogorske, dakle Mitropoliju cnogorsko-primorsku, i Budljimansko-nikšićku, ali imate i dvije koje su prekogranične.
Dakle, koje zapravo potvrđuju samo ono što mitropolit Amfilohije stalno saopštava, a to je da države nastaju i nestaju, da su crkve trajnije od samih država, i očigledna je namjera da se čuva infrastruktura velikodržavnog srpskog projekta kroz organizaciju crkve u Crnoj Gori”, pojasnio je on.
