Moram odmah na početku da pomenem imbecilno i impotentno pismo EU povodom situacije u Srbiji, koje neodoljivo liči na onu izjavu Marije Antoanete: „Ako nemaju hljeba, neka jedu kolače“. Poruka da u dijalogu vlasti i studenti pronađu kompromis beskrajno je i bolesno glupa i nema veze sa stvarnim životom i onim što je suština u uzavreloj Srbiji. Slična je poruka Marte Kos, komesarke za proširenje EU, Slovenke koja ne bi trebalo da bude „Alisa u zemlji čuda“, kad one u Crnoj Gori koji drže Putinovu sliku u svojim stanovima, iskaču iz bazenčića u obliku krsta imitirajući Putina, koji orgazmično slave pobjedu Donalda Trampa na američkim izborima, očekujući od njega da će potpuno promijeniti zapadnu politiku i uništiti NATO, podržava u „iskrenim naporima za pristupanje EU“. Nešto nije u redu sa tom EU kad podržavaju kopije Mađarske i Slovačke da su na dobrom putu?
Ili je to sve politika žrtvovanja svega u odbrani davaoca litijuma EU? I srpskih studenata i Crne Gore? Jer samo u takvoj logičkoj inverziji najveći neprijatelji evropskih vrijednosti, za koje očito ni EU više ne zna što predstavljaju, protivnici evroatlantske bezbjednosne politike, putinisti, ljubitelji politike putinizma i trampizma, mogu postati Evropejci? Samo zato što su postali cvrčci - evropjevci, dok iza leđa drže ukrštene prste na ruci!
Elementrano neznanje
U kojoj mjeri su predstavnici vlasti pravno nepismeni, antievropski baždareni, govori njihovo nepoznavanje što podrazumjeva sekularno društvo. Te neznalice ne razlikuju pravo na ispoljavanje vjere, zaštićeno međunarodnim poveljama, od teokratizacije države. Nekakva Anđela Vojinović, poslanica Demokrata, u nedostatku opšteg obrazovanja, napala je načelnika generalštaba Crne Gore, brigadnog generala Zorana Lazarevića, zbog uklanjanja ikona sa školskog broda „Jadran“. Pa da malo podučimo tu evropjevku što kažu međunarodne povelje i presude međunarodnog suda u Strazburu.
Poštovana Anđela, opšta zabrana diskriminacije u odnosu na svako zajemčeno ljudsko pravo predviđena je, pored ostalih međunarodnih povelja, fakultativnim protokolom Evropske konvencije: „Svako pravo koje zakon predviđa ostvarivaće se bez diskriminacije po bilo kom osnovu kao npr. polu, rasi, boji kože, jeziku, vjeroispovjesti, političkom i drugom uvjerenju, nacionalnom ili društvenom porijeklu, povezanosti s nacionalnom manjinom, imovini, rođenju ili drugom statusu (stav 1.); Javne vlasti neće ni prema kome vršiti diskriminaciju po osnovima kao što su oni pomenuti u stavu 1 (stav 2.)“. (Član 1. Protokola 12. Evropske konvencije.)
Da li, poštovana Anđela, današnja Crna Gora poštuje zabranu diskriminacije? Kako se vi ponašate prema ogromnom dijelu stanovništva i njihovim političkim predstavnicima koji ne podržavaju aktuelnu vlast ili koji su crnogorske nacionalnosti, poistovjećujući ih sa ekstremizmom dok se bore za svoju državu? Da li vi izjednačavate prava SPC, CPC i drugih vjerskih organizacija? Posebno CPC? Ili ste postali nova vaseljenska patrijaršija koja se bavi kanonskim redom?
Iranizacija Crne Gore
Među ljudskim slobodama je i nepripadanje nijednoj vjeri. Država se mora uzdržati od nametanja bilo kakvih uvjerenja na mjestima đe pojedinac zavisi od države, bilo da se radi o religiji, ateizmu, agnostizmu ili gnostizmu. To su evropske vrijednosti i iskrena zaštita ljudskih prava svih građana. Time se ne ugrožavaju ničija vjerska prava, jer država je dužna da obezbjedi uslove za ispoljavanje vjere u objektima namijenjenim vjernicima, bez nametanja ostalim građanima bilo čijih vjerskih uvjerenja. Nije zajamčena sloboda na ispoljavanje vjere sloboda da uvedete crkvu u sve državne i društvene sfere i da pretvorite Javni servis u propagandno sredstvo SPC.
Evropski sud u Strazburu u predmetu Lautsi protiv Italije, predstavka br. 30814/06, presuda od 3. novembra 2009. godine, u kome je podnositeljka predstavke smatrala da raspijeće koje visi na zidovima svake učionice svake škole u Italiji povrjeđuje načelo sekularnosti po kome je ona vaspitavala svoju đecu od rođenja, donio je odluku da „sloboda nepripadanja nijednoj vjeri (koja je inherentna slobodi vjeroispovjesti) ne podrazumjeva samo odsustvo vjerskih obreda i časova vjeronauke, već i odsustvo svakog čina i obelježja kojim se izražava određeno uvjerenje, vjeroispovjest ili ateizam“ u državnim ustanovama. Ne znam da li je Demokratama poznato da su odluke evropskog suda u Strazburu za ljudska prava etalon za poštovanje svih vrsta ljudskih sloboda i prava? Prema tome, ako neko krši ljudska prava to je današnja vlast koja je SPC uvela u sve državne pore!
Takođe, kršenje osnovnih ljudskih prava je i plan da se privatizuju groblja u Crnoj Gori, sa namjerom da se eventualno SPC upiše kao jedini vlasnik grobalja, što predstavlja eklatantno kršenje ljudskih prava onih koji žele da njihovi najbliži i njihovi grobovi budu pošteđeni vjerskih konotacija, uopšte ili određenih. O takvim namjerama treba obavjestiti i Martu Kos i sve ostale evropske zvaničnike, kako bi shvatili da je na djelu iranizacija Crne Gore.
Misija posrbljavanja
Joanikije Mićović, kao veliki poznavalac jezičke tematike još iz gimnazijskih dana, kad bi se zezali, prve štampane knjige na Balkanu, štampane u DRŽAVNOJ štampariji Obod na Cetinju, lažljivo naziva „prvim srpskim štampanim knjigama“, čime je, skromnog obrazovanja, dao sebi za pravo da određuje čijoj istoriji pripada dinastija Crnojevića i koje je nacije (u to vrijeme bez nacija) bio Đurađ Crnojević. Ali, što zna Joanikije što je pipun? Za njega je svaki krš u Crnoj Gori srpski.
Ako je kojim slučajem čitao štampanu zaostavštinu Božidara Vukovića, koja se takođe posrbljuje, obavještavam ga da se Vuković (slično i njegov saradnik Pahomije), u svakoj štampanoj knjizi potpisivao sa „iz sela Đurići kraj Podgorice, Dioklitijske zemlje, makedonska strana“. To „makednoska strana“ bjelodano govori da je tadašnja „Dioklitijska zemlja“ bila pod jurisdikcijom Ohridske arhiepiskopije, što potvrđuje i srpski istoričar Vladimir Ćorović, čak poznat po svojatanju crnogorske književnosti u časopisu „Bosanska vila“. Božidar Vuković se, zamislite, prvi put pominje kao štampar i izdavač „srpskih ćirilskih knjiga“ u predgovoru knjige „Etika ili filosofija naravoučiteljna po sistemi g. profesora Soavi“ Dositeja Obradovića, štampanoj 1903. godine. Od tada Srbi su napravili od toga aksiom. Malo su se kasno śetili da sve posrbe, jer im je falio jedan dio istorije, ali su to nadoknadili u potonjih stoljeće i po.
Još bih pitao Joanikija Mićovića i ostale posrbitelje, jesu li i misali koje je štampao Božidar Vuković takođe „srpske knjige“? Jedina veza Božidara Vukovića sa Srpskom crkvom, da ja znam, jeste što je poklonio Hilandaru, „glavnom manastiru Srba u Svetoj Gori“, „obložen kožom i pozlaćen“ pergamentni „Praznični minej“.
Brzoptezni Šaranović
A da crnogorska policija može biti efikasna pokazao je slučaj zapaljenog skupog džipa srpskog sveštenika, koji naizmjenično koristi mantiju i vojnu, maskirnu uniformu (!), Mijajla Backovića. Vrlo brzo je pronađen počinilac ovog gnusnog dijela. Jedina utjeha je što pomenuti sveštenik Backović neće imati velikih problema da obnovi svoj vozni park.
Dobro je i što je ministar unutrašnjih poslova Danilo Šaranović, brzopotezno reagovao nakon masakra na Cetinju i dodao još jednog policajca jedinici na Cetinju. Jedan, ali vrijedan! Sad Cetinjani mogu mirno da spavaju, a oni koji još ne mogu, mogu se obratiti besplatnoj ordinaciji za osobe sa psihičkim problemima koja je otvorena samo na Cetinju. Jer samo Cetinje ima tu privilegiju kao jedini grad koji ima osobe sa psihičkim smetnjama. Kako je krenulo, možda će i čitavo Cetinje pretvoriti u psihijatrijsku bolnicu? Jer nezgodni smo mi Crnogorci!
