U proteklih tridesetak godina takvu priliku imali su još i Momir Bulatović prije tačno 32 godine i Dritan Abazović na proljeće 2022. I Momir i Dritan su umjesto da Crnu Goru uvedu u društvo najrazvijenijih država Evrope odabrali "lakši" put, bespogovornog poslušništva beogradskim autokratama. I Momir i Dritan tim su svojim odlukama sebe smjestili na smetlište istorije a Crnu Goru uveli u siromaštvo, izolaciju i razur države i društva.
Milojko je, velim, imao priliku da prekine taj gubitnički niz i konačno Crnu Goru izvede iz autoritarnih kandži velikosrpskog nacionalizma. Jer kad jednom Crna Gora uspije da umakne toj najvećoj pošasti Zapadnoga Balkana - koja je samo u proteklih 30 godina posijala oko150000 mrtvih, milione raseljenih, genocid, masovne grobnice i sl. - velikosrpski nacionalizam doživjeće konačni krah. Otud i ovoliki pritisci i investicije Aleksandra Vučića da preko svojih poslušnika spriječi put Crne Gore u EU.
Zasad mu ide kao po loju, zahvaljujući raznim andrijamandićima, peđabulatovićima, aleksabečićima, dritanabazovićima, jakovmilatovićima i ostaloj bulumenti izmećara koji su spremni da unište svoju zemlju za sitni ćar svojeg beogradskog gazde.
Ako Milojko zaista reprizira Krivokapić-Dritanovu vladu iz 2020. i još k tome imenuje četničkog vojvodu Mandića za predśednika Skupštine, biće to znak da je zakonodavna vlast u Crnoj Gori u rukama prvostepeno osuđenih terorista, mrzitelja manjina i Crnogoraca, ljubitelja Vladimira Putina i borca za otpriznavanje nezavisnosti Kosova. A skupštinsku većinu činiće samo oni koji su prije samo pola decenije odbili glasati za učlanjenje Crne Gore u NATO i oni koji su to učlanjenje pokušali spriječiti terorističkim aktom.
Vjerujem da manje brojni narodi neće prihvatiti danajske darove ove svečetničke vlasti jer mi je teško da uopšte zamislim da oni koji su ključna meta velikosrpskog nacionalizma mogu prihvatiti na sebe tu odgovornost pred svojim sunarodnicima ali i pred istorijom da legitimišu vlast slavitelja ratnih zločinaca. Uostalom, što misle o ovakvoj vladi naši zapadni partneri u posljednje vrijeme je i mimo uobičajenog diplomatskog rječnika mnogo puta jasno saopšteno. Ova vlada, to je bar jasno, odvela bi Crnu Goru u totalnu izolaciju i vjerujem da predstavnici političkih partija manje brojnih naroda to dobro razumiju.
A ovakva vlada samo bi bila uvod u planirano reprogramiranje Crne Gore, gubitak njene građanske profilacije kao preduslova njezina prosperiteta i transformaciju u etno-klerikalizovanu satrapiju u kojoj će prva meta biti upravo manjinski narodi, kao programski demonizovano Drugo. Neka se niko ne zavarava da bi u takvoj državi bilo ikome široko ko ne bude spreman kleknuti u znak podaništva beogradskom autokrati i Beogradskoj patrijaršiji. Ko ne vjeruje neka pogleda kako to danas izgleda u Pljevljima, gradu neozvaničenog ali vrlo funkcionalnog aparthejda.
Na Milojku je da ovih dana pažljivo odmjeri želi li da ga pamtimo kao Trt Milojka, luzera koji je, poput njegovih prethodnika, ukrao budućnost crnogorskoj mladosti, ili kao državnika koji je rekao istorijsko ne razuru vlastite države. Od te njegove odluke zavisiće i da li slijede nove godine i decenije koje će iźesti skakavci ili konačni izlazak iz kružnog toka mržnje, šovinizma i autokratije.
