Još kao dječak zavolio je boks i pridružio se grupi mladih takmičara koje je okupio tada još uvijek aktivni takmičar, ali i uspješan trener Bokserskog kluba Nikšić Žarko Mijatović. Veoma brzo Bučaj je, u muva i bantam kategoriji, postao standardni prvotimac i zajedno sa svojim drugovima Jaredićem, Bigovićem, Bajagićem Vukovićem, Vukićevićem i ostalima krčio put ka vrhu crnogorskog boksa.
Onda se, 1978. Godine, preselio u Budvu u kojoj je tada boks bio nepoznanica. No, Pavle je brzo oko sebe okupio grupu mladih entuzijasta i uz saglasnost njihovih roditelja, na Bečićkoj plaži, sa jednim parom dotrajalih rukavica počeo sa treninzima. Prvi trening održan je 15. decembra 1978. godine, a nedugo zatim, 27. Februara naredne godine, održana je i Osnivačka skupština Bokserskog kluba Budva. Niko tada nije vjerovao da će za kratko vrijeme iz ovog kluba iznići pravi šampioni. Tako, na primjer, Vido Ratković bio je dvostruki omladinski i seniorski prvak Crne Gore, osvajač zlatne medalje na reviji „Zlatni gong“ u Skoplju i srebrne na reviji „Beogradski pobjednik“. Seriju uspjeha budvanskog tima nastavlja Nikola Sjekloća koji, 1993. godine u Novom Sadu, postaje omladinski prvak Jugoslavije, da bi kasnije postao i jedan od najboljih boksera u bivšoj Jugoslaviji, kao član beogradskih klubova. I mnogi drugi šampioni, kao na primjer Husein Fehmi, boksersku karijeru započeli su upravo u klubu iz Budve, pod nadzorom trenera Pavla Bučaja.
Zahvaljujući Bučaju, metropola crnogorskog turizma dobila je i poznatu reviju „Jadranski biser“, na kojoj su učestvovali i mnogi velikani jugoslovenskog i evropskog ringa. Sadašnji uspjesi budvanskog boksa počivaju upravo na jakim temeljima koje je ovom sportu podario Pavle Bučaj.
