„Uz pjesmičice, spotove i korištenje crnogorske nošnje, koja se prikazuje kao srpska, uz čak ismijavanje muške crnogorske nošnje, koju stvorenje zvano “novinarka” sa TV Pinka nosi i nevješto čita Njegoševe stihove, uskoro ćemo svjedočiti izlasku “filma o prvom srpskom svetitelju i knezu/kralju Jovanu Vladimiru”. Uradak se radi uz asistenciju protojereja crkve Srbije Jovana Plamenca, poznatijeg kao kopača groba crnogorskog mitropolita Arsenija Plamenca u Gornjim Brčelima, a koji se predstavlja kao neko “ko je otkrio” mošti svetog Vladimira Dukljanskog u Albaniji, kada je bio “novinar” Pobjede iz 90-tih. Onaj Plamenac koji nije “gasio” priču o “siledžijskom i lopovskom referendumu” lamentujući nad “odvajanjem dvije srpske države” 2006.godine“, kazala je Knežević-Perišić.
99
Ona napominje da je „otimačina crnogorskog kulturnog nasljeđa, posebno iz vremena dinastije Vojislavljevića, pokušavana od onog trenutka kada je Amfilohije Radović shvatio da je bolje da Duklju “prisvoji” kao srpsku, no da nas, poštovaoce crnogorske istorije, “prikiva o Vezirov most”“.
„Od tada, crkva Srbije, kako bi nadomjestila dva vijeka do “prvovenčanog”, počinje drugu priču o “sv. Jovanu Vladimiru”, otimajući ime koje je Albanska crkva dala ovom svetitelju. Ništa Jovan Plamenac nije “otkrio” što se nije znalo, ko je želio da zna, da su upravo Nemanjići, kako bi, nakon razaranja Duklje, uveli svoj kult među porobljenim narodom, dozvolili prenošenje moštiju Sv.Vladimira Dukljanskog, iz crkve Prečiste Bogorodice Krajinske na Skadarskom jezeru, đe ga je upravo njegova žena Kosara sahranila i podno noga ležala, oko 1215. godine u Drač. Poznato je takođe da je ugledni albanski velikaš Karlo Topi obnovio manastir kod Elbasana i u njega prenio svetiteljeve mošti, o čemu je uklesan natpis na crkvi, na staroslovenskom, grčkom i latinskom jeziku. U njima se Sv. Vladimir po prvi put naziva Jovan – Vladimir, a u toj zemlji počivaju njegove mošti i dan-danas, obzirom da nijednu vlast u Crnoj Gori nije zanimalo zašto su te mošti tamo, a kamoli da ih vrate Crnoj Gori, đe i pripadaju. I tada su se Sava i Stefan Prvovjenčani Nemanjić, kako su pisali istoričari“svim raspoloživim sredstvima državne i vjerske propagande suprotstavili ukorijenjenoj državnoj, kulturnoj i dinastičkoj misli Zete, kako bi se za Stefana Nemanju u kultu i istoriografiji stvorilo ono isto što je za Vladimira u Zeti bila već tradicija". I sada se taj proces samo nastavlja“, kazala je Knežević-Perišić.
Ona se zatim obratila direktno ministarki Vujović.
„Filmski uradak, koji na najgrublji način, falsifikuje istoriju, kulturu, baštinu Duklje, Zete i Crne Gore, teški je šamar za svakog ministra kulture, pa i za Vas, bez obzira na vašu nacionalnu ili vjersku pripadnost. Obavezuje vas mjesto ministarke kulture, koja mora imati poštovanje prema nečemu što je srž Crne Gore, njen bitak i korijen, a to je vrijeme stare Duklje. I otac crnogorske istorije i književnosti, Pop Dukljanin, je u svom Ljetopisu, jasno napisao ko je bio Vladimir Dukljanski, koje mu je bilo ime, šta je radio, kako je vladao. Ne dozvolite da razni Plamenci, nekim izmišljenim filmskim uradcima, skrnave to sveto nasljeđe! Prevelika je, slavna, čudesna istorija ove naše države da bi je razni čerupali kako im politički odgovara, a Vi, koji jeste sada na poziciji odlučivanja, ne smijete ostati nijemi na sve što se u kulturi danas dešava“, poručila je Knežević-Perišić.
