To je pitanje koje se danas uveliko može čuti, nakon smrti dosadašnjeg poglavara Katoličke crkve.
I premda je o tome jako nezahvalno govoriti, zapadni mediji već polako počinju sa spekulacijama o samim kandidatima.
Opširnije o tome kako se bira novi papa, ali i kada bi se to moglo dogoditi, možete pročitati u posebnom tekstu u nastavku.
0Treba istaći kako će novog papu birati ukupno 138 kardinala, od kojih je 110 izabrao papa Franjo. Otud je skup heterogeniji nego ikad – mnogo je više kardinala iz Južne Amerike, Azije i Afrike, što je ujedno i odraz želje pape Franja za diversifikacijom i većom zastupljenošću svih djelova planete na kojima ima rimokatolika.
Uz to, jedno od ključnih pitanja koja se danas postavljaju jeste da li bi naredni papa mogao doći iz Afrike ili Azije.
Dva imena iz Afrike
I premda je rano za takva nagađanja, ipak treba uzeti u obzir da na oba kontinenta postoje sveštenici o kojima se već govorilo, podsjećaju agencije.
Tako bi među afričkim kardinalima podršku mogao imati Peter Turkson iz Gane, ali i arhibiskup Kinšase Fridolin Ambongo. Turkson je umjeren, pri čemu se isticao po borbi za dekriminalizaciju homoseksualnosti u afričkim društvima. Sa druge strane, Ambongo pripada konzervativnoj struji, pa je pitanje koliku bi podršku mogao imati među ostalim kardinalima.
Tagle – progresivac koji bi mogao imati velike šanse
Što se Azije tiče, odatle se kao najozbiljniji kandidat pominje cardinal sa Filipina Luis Antonio Tagle, inače nekadašnji arhibiskup Manile. Veliki je zagovornik socijalne pravde i naročito je posvećen brizi o siromašnim i marginalizovanim ljudima – nalik papi Franju.
Budu li među kardinalima dominirali progresivci, onda će 67-godišnji Tagle zaista imati velike šanse.
Evropa: ‘Kandidati’ su iz Mađarske, Italije, pa i iz samog Vatikana
No, ne treba zanemariti ni Evropu. Među konzervativnom strujom sa našeg kontinenta izdvaja se mađarski kardinal Peter Erdo. Riječ je o tradicionalisti, kod kojeg kao prednost može biti viđena jaka saradnja sa pravoslavnim hrišćanima.
I naravno, kao i uvijek, jedno ime stiže i iz samog Vatikana.
Riječ je o kardinalu Pjetru Parolinu, koji je sekretar Vatikana, a koji upravo zahvaljujući toj ulozi poznaje baš sve kardinale koji će učestvovati u konklavi.
Među sveštenicima koji se pominju u Italiji su i arhibiskup Bolonje Mateo Zupi, ali i Maltežanin Mario Greh, inače generalni sekretar Sinoda biskupa, koji je zahvaljujući toj poziciji bio jako blizu papi Franju.
Među tvrdim konzervativcima ima i kritičara pape Franja
Ni Anđelo Skola, nekadašnji arhibiskup milanski, nije bez šansi – a on je, zapravo, prilikom izbora pape 2013. slovio za ‘favorita’. U pitanju je predstavnik izrazito tradicionalističke struje.
Jedini mogući kandidat sa američkog tla koji se za sada pominje jeste kardinal Lio Burk, koji ne samo što je konzervativac, već se i otvoreno suprotstavljao reformama pape Franja.
Među kritičarima bivšeg pape je i njemački kardinal Gerhard Miler, koji je takođe u ‘opticaju’. Još jedan konzervativac čije se ime pominje je i holandski kardinal Viljem Eijk.
