Sultan od Zanzibara Hamad bin Tuhvani umro je 25. avgusta. Njegov nećak, Halid bin Bargaš, preuzeo je vlast, ali su ga Britanci smatrali previše nezavisnim. Dali su prednost Hamudu bin Muhamedu.
Nekoliko sati nakon smrti sultana Halid je pruezeo vlast bez britanskog odobrenja, a i pored britanskih upozorenja počeo je da raspoređuje svoje snage oko sultanske palate. Novi sultan je palatu ubrzo osigurao sa oko 3.000 vojnika, nekoliko topova, a posjedovao i skromno naoružanu jahtu u luci.
Velika Britanija je već u luci imala usidrena dva ratna broda, a u pomoć je pozvan i treći. Kako bi zaštitio konzulat britanski predstavnik Bazil Kejv je poslao trupe na ostrvo.
Komandant britanskog broda Sent Džordž poslao je ultimatum Halidu tražeći od njega i njegovih trupa da napuste palatu i predaju trupa do o 9:00 ujutro 27. avgusta ili podlegnu britanskoj vatrenoj moći. Halid je odbio, vjerujući da Britanci neće ispuniti svoju prijetnju.
U devet sati ujutro britanski brodovi su započeli paljbu na palatu koja je ubrzo izgorjela. Trupe odane sultanu su u kratkom roku izgubile oko 500 vojnika, a 40 minuta kasnije samo je jedan britanski mornar bio teže ranjen.
Britanske snage skupa sa odanim zanzibarskim trupama držale su glavni put na periferiji grada sve dok se Halid nije predao. U zbrci je potražio utočište u njemačkom konzulatu.
Do istog poslijepodneva, Ḥamud ibn Moḥamed je imenovan sultanom Zanzibara. Nove vlasti su odmah pristale na sve britanske uslove, uključujući i zahtjeve koje se tiču ukidanje ropstva.
Njemci su dopustili Halidu da živi u egzilu na kopnu u Dar es Salaamu, gdje je ostao dok ga Britanci nijesu uhapsili tokom Prvog svjetskog rata. Halid je umro u Mombasi 1927. godine.
