Naučnici Univerziteta u Bonu tvrde da su ove zvijezde, koje pripadaju zvjezdanom jatu R136 u Velikom Magelanovom oblaku, udaljenom oko 160.000 svjetlosnih godina od Zemlje, možda dostigle tu veličinu zahvaljujući „spajanjima“ i „preuzimanjima“.
Sve do otkrića ovih nebeskih tijela, posmatranja Mlječnog puta i ostalih galaksija navodila su na zaključak da zvijezde koje se danas formiraju u svemiru mogu da budu najviše 150 puta veće od Sunca.
Bonski naučnici, predvođeni dr Sambaranom Banerdžijem, napravili su model interakcija između zvijezda u jatima zvijezda nalik na R136. Kompjuterskom simulacijom sastavljali su model pridodajući jednu po jednu zvijezdu i na kraju dobili više od 170.000 gusto zbijenih zvijezda uobičajene veličine.
Da bi se utvrdilo kako se čak i ovaj relativno jednostavan sistem mijenja tokom vremena, model je više puta morao da riješi 510.000 jednačina. Simulaciju je otežavao efekat nuklearnih reakcija i energija koju oslobađa svaka zvijezda prilikom sudara s drugom zvijezdom, što se često događa na tako gusto „naseljenom“ prostoru.
Ove tzv. simulacije problema-N tijela veoma su pouzdan i precizan način za stvaranje modela zvjezdanih jata.
- Nakon ovih kalkulacija, ubrzo je postalo jasno da izuzetno velike zvijezde nijesu nikakva misterija - kaže Sambaran.
- One nastaju u veoma ranoj fazi života zvjezdanog jata. Kada ima toliko velikih zvijezda gusto zbijenih u parovima, često dolazi do njihovih bliskih susreta, od kojih se neki završavaju sudarom i formiranjem težih nebeskih tijela, a dobijene zvijezde lako mogu da dostignu veličinu onih otkrivenih u zvjezdanom jatu R 136 - objašnjava on.
Komentari (0)
Želite da podijelite Vaše mišljenje sa čitaocima? Napišite komentar i započnite diskusiju.
