Reagovanje prenosimo integralno:
Mitropolit Arsenije Plamenac je bio svetovni i duhovni vladar Crne Gore. Potiče iz čuvene državničke i popovske kuće. Otac mu je bio Pop Raič a majka rođena sestra vladike Save Petrovića. Ovaj kompleks je zaštićen zakonom 1950. godine, riješenjem o proglašenju spomenika kulture br. 593-50. Zato što je Arsenije Plamenac bio i svjetovni vladar ovaj manastir nije samo vjerski objekat, nego istovremeno i Državna rezidencija u koljoj je bila smještena državna stolica.
Mitropolit Arsenije Plamenac je hirotonisan na teritoriji slobodne države Crne Gore. Sveti čin hirotonije su obavili vladika Sava Petrović i arhepiskop Vasilije Brkić. Razaranje njegovoga groba ne smije se posmatrati kao slučajni izolovani čin, nego kao dio strategije uperenoga protiv crnogorskoga identiteta. Dokaza ima mnogo.
Selo Brčeli ima dva manastira i deset crkava (tri srušene zubom vremena i nemarom). O Gornjem je već pisano. Donji manastir u kojem se nalazi crkva Svetog Nikole je bio rezidencija crnogorskog vladara Šćepana Malog. Kako je pisao mještanin akademik Pavle Mijović, u Šćepanovo vrijeme, manastirska crkva je bila manja. Međutim tokom renoviranja, po nalogu knjaza Nikole, dimenzije su joj uvećane tako da je jedan kantun obnovljene crkve ušao u grobnicu. Nakon katastrofalnog zemljotresa 1979 g., tokom sanacije, grob je namjerno uništen i preko njega je napravljen trotoar. Tako da su kosti crnogorskoga suverena varvarski razbačane i uništene. Ostala je nepotvrđena priča da je butna kost ponijeta u Rusiju radi DNK analize i utvrđivanja moguće veze sa dinastijom Romanov.
Na desetak kilometara udaljenosti vazdušnom linijom od našeg sela nalaze se tri ostrva na Skadarskom jezeru: Starčevo, Moračnik i Beška iz vremena dinastija Vojislavljevića i Balšića. Crkve su devastirane i potpuno im je izmjenjen izgled, da bi se zatrli tragovi starijih građevina iz predromaničkoga perioda, odnosno iz vermena dinastije Vojislavljevića. Posebno je devastirana crkva Đurđa Balšića na Beškoj. Jedan nestvarno lijepi zvonik, koji je "pričao" tajne vjekova u nazad, zaćutao je zauvjek, jer je bespovratno uništen. Umjesto njega postavljena je neka skalamerija od mašinski šeganih krša.
Desetinama godina moćna Austrougarska carevina je sa zavišću gledala na Svetu crnogorsku planinu Lovćen, a on je sa svojih slobodarskih nebeskih visina nadzirao nju, drevni grad Kotor i Boku Kotorsku. Ta zavist je uticala da se napravi plan da se sruši Njegoševa kapela i na Lovćenu napravi spomenik dominacije Austrougarske monarhije na Balkanu. Sa ratnog broda koji je 1916. godine bio ukotvljen blizu Kotora ispaljena je granata, koja je pogodila kapelu. Kapela nije srušena ali je kako u svojoj studiji objašnjava akademik Pavle Mijović napravljena šteta, koja se lako mogla sanirati. Granata je na ulaznom dijelu napravila brešu (otvor ) prečnika oko 0,6 m, a sa zadnje strane brešu prečnika 1,2 m. 1924. godine. Međutim, Aleksandar Karađorđević ruši kapelu, i kako piše Mijović, nova kapela je planirana znatno većih gabarita, pa je osim rušenja moralo biti dodatnih radova.
Stara Njegoševa kapela se nalazila na uzvišenju odnosno stijeni, koja je izgledala kao crnogorska kapa i zbog sličnosti su je stari Crnogorci zvali Lovćenska kapa. Danima su lagumi tutnjali sa napaćenoga Lovćena dok nijesu oburdali i potonji kamen koji im je bio potreban za osnovu nove kapele. Ta nova kapela koja je napravljena nije posvećena ni Njegošu ni Svetome Petru, nego svetome Đorđu, slavi Karađorđevića, kao izraz dominacije dinastije Karađorđevića nad dinastijom Petrovića i Crnogorcima.
Razlozi su bili istovjetni i u slučaju razaranja groba vladike Arsenija Plamenca. Razorili su ga s namjerom da na grobnoj ploči napišu, ne samo Arsenije Plamenac vladika crnogorski, skenderijski i primorski nego i da dopišu egzarh trona pećkoga, da bi falsifikovali istorijske činjenice, i povezali ga organski sa Srpskom crkvom.
Zakonima, ne samo naše nego i svih evropskih država, zabranjeno je da se grobovi ličnosti koje oličavaju državni suverenitet otkopavaju bez prisustva aktuelnoga suverena i državne komisije, i to samo u zakonom propisanim slučajevima. Očito da je razaranje groba vladike Arsenija Plamenca, vladike i vladara crnogorske države od 1781. do 1784. godine, u vrijeme kada na Balkanu, kao države, postoje samo Turska, Venecija, Dubrovačka republika i Crna Gora, ustvari, pokušaj da se Crnogorci liše simbola koji oličava njihov suverenitet u 18. vijeku.
Ovaj zločinački akt je utemeljen u Garašaninovom "Načertaniju". Tepaju mu ’’srpski svet’’. Na kraju pozivam najviše državne adrese da u ovome slučaju preduzmu sve zakonske mjere, i vrate grobno mjesto vladike Arsenija, crnogorskoga suverena i vladike, u prvobitno stanje.
