Pri izlasku, kaneći otići do zgrade Opštine, pozdravio me je jedan nekadašnji učenik srednje škole i upitao:
„Kako ste, profesore?“
„Dobro“, odogovrio sam, „idem do opštine da se malo bavim terorizmom“, podsjetivši da sam već „teroristički“ djelovao plešući sa mojom prijateljicom na dan protesta na Trgu kralja Nikole.
Iz obližnje grupe policajaca, među kojima nijesam prepoznao cetinjske, jedan je kazao:
„Molim vas, nemojte u mojoj smjeni!“
Anegdotski, da je ova izjava bila u nekim drugačijim prilikama, ali ova kratka konverzacija kazuje sve! Ljudi su dovedeni na ivicu bijede, ne vole to što rade, ali od nečega moraju živjeti, makar od bacanja suzavaca, šok bombi ili ispaljivanja gumenih metaka, držeći u pripravnosti duge cijevi i snajpere sa bojevom municijom! Muka živa!
Sumrak svega što se može nazvati građanskim društvom!
Kada bi svaka boca koju neko drži u ruci bila „molotovljev koktel“, svaštoljubivi, gostujući premijer tuđe države bi već odavno trunuo u nekoj „apsani“ pod optužbom za pośedovanje „eksplozivnih naprava“! Iz jednog takvog „molotovljevog koktela“ sam „potegao“ dobro i moram priznati da nijesam odavno probao kvalitetniju lozovaču, nakon čega je „terorista“ u istu bocu prvoklasne loze „turio“ krpu da se nasprda sa neznavenim „kornjačama“ ili „znavenim“ sakupljačima „informacija“, koje baš i ne interesuje da li se radilo o rakiji ili benzinu, a on je svakog dana sve skuplji, jer potrebno je pronaći opravdanje za teror nad vlastitim građanima u interesu „srpskog sveta“!
