Kada je Tito umro u Ljubljani, utakmica Hajduk - Crvena zvezda na Poljudu je stala, svjetske agencije prenijele, kao hitnu, vijest o Brozovoj smrti, a u Alžiru je, kako je opisano u knjizi ,,Titova posljednja bitka“, prekinuto zasijedanje Centralnog komiteta koji je minutom ćutanja odao počast jugoslovenskom predsjedniku.
Godinama nakon Titove smrti, svakog 4. maja, sirena u 15:05 sati zaustavljala je živote Jugoslovena na jedan minut. Fabrike su zaustavljale proizvodnju, saobraćaj bi stao, u školama bi nastala apsolutna tišina. Posljednji put sirene su se oglasile 4. maja 1990. godine. Jugoslovenska industrijska proizvodnja je te godine zabilježila pad od 18,2 odsto. Sljedeće godine je počeo rat u Jugoslaviji.
Tito je sahranjen u Kući cvijeća, na Dedinju u Beogradu 8. maja 1980. godine. Rijeke Jugoslovena od voljenog predsjednika opraštale su se šezdeset četiri sata. Svakog minuta pored odra sa Titovim kovčegom prolazilo je oko 120 ljudi, procjenjivali su tada mediji.
U Beogradu se na Titovoj sahrani okupilo 218 delegacija iz 126 zemalja, od čega 33 predsjednika država, 21 premijer, četiri kralja i pet prinčeva. Od Tita su se, između ostalih, oprostili i generalni sekretar Centralnog komiteta Komunističke partije Sovjetskog Saveza Leonid Brežnjev, britanska kraljica Elizabeta Druga i premijerka Margaret Tačer, indijska premijerka Indira Gandi, predsjednik Rumunije Nikolae Čaušesku, prvi predsjednik Sjeverne Koreje Kim Il Sung, predsjednik Iraka Sadam Husein...
I, kako se zaključuje u dokumentarcu „Josip Broz Tito: Komunista pobunjenik“ iz 1998. godine: „Tito je danas ignorisan u onome što je nekada bila Jugoslavija, a njegovo je ime kao udaljeni eho iz nekog drugog stoljeća. Ironično, čovjeka koji je toliko duboko brinuo o svojoj domovini, najbolje pamte stranci“.
A u Kući cvijeća, u Beogradu, na velikoj jednostavnoj ploči od bijelog kamena, ostala je samo jedna riječ – Tito.
