Bio je to jedan u nizu velikih građevinskih poduhvata tog doba, no završen je relativno brzo – za svega godinu i tri mjeseca.
Projekat je nosio naziv Omladinska pruga Nikšić – Titograd, pri čemu je svečanost povodom početka radova, u prisustvu više hiljada ljudi, održana u gradu pod Trebjesom 20. aprila 1947.
„Do ovog rata Crna Gora je bila zanemarena i zapuštena. O Crnoj Gori i crnogorskom narodu u prošlosti niko nije vodio računa, a bez dobrog saobraćaja, bez željeznica, mi ne možemo računati da se naša republika može privredno uzdići“, kazao je tada predsjednik crnogorske vlade Blažo Jovanović.
Prema navodima partijskih biltena iz tog doba, željeznicu su gradile radne, ali i omladinske brigade iz svih djelova Crne Gore, ali i drugih djelova tadašnje Jugoslavije, a u jednoj su bili i iseljenici iz Australije.
Još preciznije, više od 27.000 graditelja pripadalo je omladinskim brigadama, a oko 19.000 njih 'frontovcima', odnosno radnim. Pritom, može se reći kako su prugu izgradili 'golim rukama'.
Svečano otvaranje upriličeno je 13. jula 1948, kada je saopšteno da je tokom izrade 56 kilometra duge dionice prebačeno gotovo 1,5 miliona kubika kamena, pri čemu je dio trase pruge dug 26 kilometara probijan kroz brda.
Tog 12. jula obavljena je prva vožnja, a na titogradskom Trgu Republike dan kasnije upriličena je velika svečanost tokom koje su gradom defilovali članovi svih brigada koje su učestvovale u gradnji pruge.
Pruga je služila i za putnički transport i za prevoz ruda, usljed čega će se nepunih 20 godina kasnije ukazati potreba za njenom rekonstrukcijom – krajem 1965. puštena je u upotrebu pruga normalnog kolosijeka.
Krajem osamdesetih i početkom devedesetih došlo je do odumiranja transporta na pruzi, i tako će biti sve do 2006. godine. Tada je uslijedila rekonstrukcija i elektrifikacija pruge, koja je potrajala – a prvi voz je obnovljenom željeznicom krenuo 2012. godine.
