Predstavnici SOBNOR-a Crne Gore obilježili su danas godišnjicu smrti Veljka Vlahovića. On je preminuo 7. marta 1975. godine u Ženevi. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na novom groblju u Beogradu.
“Želja nam je a i obaveza da na ovaj dan evociramo sjećanja na Veljka Milinkova Vlahovića, velikana Rovačkog plemena i Kolašinskog kraja, velikana Crne Gore i ondašnje Jugoslavije, čovjeka koji je bio poznat i uvažavan kod nas i u svijetu. Ljudske veličine, kakav je bio Veljko, se ne smiju i ne mogu zaboravljati, ne samo od savremenika, već i budućih generacija. To su ljudi koji svjedoče o jednom vremenu i jednom narodu. To je istorija”, kazao je predsjednik SOBNOR-a Crne Gore Radojica Radojević.
Istakao je kako “Veljko potiče iz ugledne i poznate Rovačke porodice Vlahovića”.
“Otac Milinko je bio kapetan Crnogorske vojske, a bio je komandant Rovačkog bataljona u bici na Mojkovcu. Veljkova dva brata, Dušan i Branko su poginuli u Drugom svjetskom ratu kao partizanski borci i komunisti. Najmlađi brat Mišo i sestra Dunja bili su ugledni građani na visokim funkcijama u Crnoj Gori i Srbiji, nosioci „Partizanske spomenice 1941“. Veljkova majka Mijojka je takođe bila aktivni učesnik NOR-a“, podsjetio je Radojević.
Kazao je da je priča o Veljku Vlahoviću - priča o slobodi, humanosti i antifasizmu.
„Veljko Vlahović rođen je 2. septembra 1914. godine u selu Trmanje, kod Kolašina. Osnovnu školu Veljko je završio u rodnom mjestu, a gimnaziju u Podgorici i Beogradu, Studirao je mašinstvo na Tehničkom fakultetu u Beogradu, Pragu, na Sorboni, u Parizu i diplomirao na Univerzitetu u Moskvi. Veoma rano se, još kao srednjoškolac, uključio u radnički pokret. U Beogradu je 1932. godine izabran za sekretara udruženja srednjoškolaca beogradskih gimnazija, koje je tada bilo jezgro revolucionarnog, srednjoškolskog pokreta. U Savez komunističke omladine Jugoslavije je primljen 1933. godine, a u Komunističku partiju Jugoslavije 1935. godine, kao već istaknuti studentski aktivist“, naveo je Radojević.
Učestvovao je, podsjeća Radojević, u Španskom građanskom ratu, kao borac Internacionalnih brigada.
„Krajem januara 1937. godine, s grupom od 26 jugoslovenskih studenata, iz Praga se ilegalno, preko Pariza, prebacio u Španiju. Ubrzo poslije dolaska u Španiju, u bici na Marami, 14. februara 1937. teško je ranjen u nogu. Veljko krajem jula 1938. godine stiže u Pariz, gdje je od CK KPJ dobio zadatak da organizuje tehniku i dokumenta za ilegalni i legalni povratak u zemlju jugoslovenskih dobrovoljaca iz Španskog građanskog rata“, naveo je Radojević.
U Francuskoj je, kaže, djelovao i kao član Partijskog biroa nekoliko partijskih ćelija u Parizu.
„U Parizu se prvi put susreo s drugom Titom, i od tada je jedan od njegovih najbližih saradnika i dosljednih sljedbenika. Dok je boravio i radio u Parizu, izabran je 1939. godine za člana CK SKOJ-a. Oktobra 1939. upućen je u Moskvu, kao predstavnik SKOJ-a, u Komunističku omladinsku internacionalu (KIM). Vlahović je tada pojačao rad na vezama jugoslovenskih komunista i građana s domovinom i radio na popularizaciji Narodnooslobodilačkog pokreta Jugoslavije.Po zadatku CK KPJ i Vrhovnog štaba NOPOJ, u Moskvi je, 11. novembra 1941. godine, organizovao s Đurom Salajem radio-stanicu „Slobodna Jugoslavija“, preko koje je u svijet prodirala istina o borbi naroda Jugoslavije protiv okupatora i domaćih izdajnika“, podsjeća Radojević.
Nakon oslobođenja zemlje, obavljao je najodgovornije partijske i državne dužnosti.
„Bio je potpredsjednik Vijeća naroda u Narodnoj skupštini FNRJ, predsjednik Odbora za prosvjetu Saveznog izvršnog vijeća, predsjednik Spoljnopolitičkog odbora Narodne skupštine FNRJ, zamjenik ministra inostranih poslova FNRJ (1951 — 1952) I direktor lista „Borba“ (1953). Bio je član Izvršnog odbora i član Predsjedništva SSRN Jugoslavije (do juna 1966.), predsjednik Komisije za međunarodne veze SSRNJ, član Centralnog odbora SUBNOR Jugoslavije, predsjednik Centralnog odbora Saveza ratnih vojnih invalida Jugoslavije (do oktobra 1965) i član Uprave udruženja španskih boraca Jugoslavije“, anveo je Radojević.
Za člana Centralnog komiteta KPJ (SKJ) biran je od Petog do Desetog kongresa.
„Od Sedmog kongresa SKJ član je Izvršnog komiteta, a od Osmog kongresa do Šestog plenuma Centralnog komiteta bio je jedan od sekretara CK SKJ. Na Devetom i Desetom kongresu biran je za člana Predsjedništva CK SKJ. Bio je i predsjednik Gradske konferencije SK Srbije Beograda, od marta 1968. do marta 1970. godine. Bio je član Savjeta federacije i imao čin rezervnog general-major JNA. Bio je veoma cijenjen kao saborac i drug, kao izuzetno skroman, principijalan i dosljedan borac za socijalizam“, kazao je Radojević.
Nalgasio je da je Vlahović lao istaknuti teoretičar, prekaljeni revolucionar, sljedbenik i saborac druga Tita, imao veliki autoritet u Jugoslaviji i u revolucionarnom pokretu u svijetu.
„Veljko Vlahović bio veliki čovjek i mi moramo biti ponosni što je takav čovjek potekao sa ovih slobodarskih prostora i koliko god budemo uradili da sačuvamo lik i djelo Veljka Vlahovića, da sačuvamo uspomenu na njega, to nikada neće biti dovoljno. Naša je trajna obaveza i najmanje što možemo da uradimo je da nikada ne zaboravimo, one koji su svoje živote ugradili za slobodu nase domovine. Nadamo se da će časni i junački život narodnog heroja Veljka Vlahovića, biti uzor mladim generacijama i narastajima. Neka vječno žive sjećanja na Veljka M. Vlahovića i neka vječno žive sjećanja na našu slanu NOB-u. NEKA MU JE VJEČNA SLAVA!“, zaključio je Radojević.
