U okviru pratećeg programa 36. Filmskog festivala Herceg Novi – Montenegro film festivala, održan je program “Sjećanje na Srđana Koljevića”, jednog od najcjenjenijih scenarista u regionu, koji je preminuo u julu ove godine.
“Adio druže” posljednji je pozdrav kolega i prijatelja Stevana Koprivice, Đorđa Milosavljevića i Maje Todorović.
“Ovo nije komemoracija, ovo je priča o opravdano odsutnom drugu i prijatelju, čiji su filmovi i sve ono što je radio, kao reditelj i kao profesor ostavili traga u vremenu. Ta, takozvana smrt namijenjena za jednu drugu vrstu razmišljanja, a mi se ovdje bavimo Srđanom Koljevićem rediteljem, kolegom, scenaristom, piscem, humanistom, čovjekom koji je obilježio jedan period jugoslovenske kinematografije, i ovo je naša posveta njemu”, kazao je scenarista i dramski pisac Stevan Koprivica.
Dominanta u Srđanovoj dramaturgiji i poetičkom razmišljanju bilo je bavljenje sudbinom malog, tzv. običnog čovjeka spram velikih problema.
“Njegov način naracije je bio jednostavan, prijemčiv i ono što je najvažnije, emotivan. Mi ćemo se ovdje svi sjetiti njegovog velikog doprinosa i udjela u film “Krugovi” Srdana Golubovića koji se bazirao na autentičnom, bestijalnom zločinu u Trebinju, gdje je Srđan bio jedan od scenarista, ali i neko ko je pomagao Srdanu na samom terenu da se prevaziđu neke stvari. Ličnom hrabrošću i dostojanstvom branio je svoje djelo i film”, istakao je Koprivica.
Ono što, kaže, ostaje jeste naše sjećanje na Srđana, njegovi filmovi i generacije studenata koje je izveo.
“Kada pričam o Srđanu, nisam u stanju da razdvojim to što bi bilo poetsko, profesionalno, scenarističko, filmsko od onoga kako sam ga doživljavao kao prijatelja i kolegu. Rekao sam i ponoviću da je Srđan cijelu jednu generaciju, koju godinu mlađih autora, scenarista i reditelja posmatrao kao stariji brat”, kazao je scenarista Đorđe Milosavljević
Srđanov otac je bio poznati šekspirolog, ali ga je Milosavljević, kako je rekao, uvijek doživljavao kao nekoga kome bi omiljeni pisac možda prije bio Čehov, jer je Srđan bio velemajstor komunikacije i u životu i na filmu.
Njegova studentkinja, scenaristkinja Maja Todorović prisjetila se da je Srđan prema njima uvijek imao očinski pristup.
“Najdragocjenije je što nikada nije razmipšlljao o našim idejama kao o nečemu što treba da se gura u smjeru u kom on misli, nego se trudio da kod nas razvije svijest o tome što mi želimo da taj film bude. To je bilo jako značajno da već na drugoj godini steknemo ideju da moramo da znamo šta radimo i o čemu pravimo film”, kazala je ona.
Njegova duhovitost i odnos prema životu, kako kaže, bili su posebni i u najtežim situacijama kod njega nije bilo lamentiranja, patetike, sažaljenja. Takav je, apostrofira, ostao do kraja.
“Tu vrstu duha i duhovitosti mogu da održe samo ljudi koji imajuveličinu da se nose sa životom”, kazala je Maja.
Podsjetimo, Srđan Koljević bio je autor, koautor, ili saradnik na scenariju na 15 dugometražnih igranih filmova, dvadugometražna dokumentarna filma, i dvije TV serije. Po svojim scenarijima sam je režirao tri igrana filma, i jednu TV seriju. Koljević je bio jedan je od najaktivnijih i najnagrađivanijih scenarista u regionu, više puta dobitnik svih nacionalnih priznanja u oblasti filmskog scenarija, kao i niza evropskih priznanja.
Godine 2007. bio je koscenarista filma „Кlopka“, prvog srpskog filma koji je ušao u uži izbor za nagradu Oskar, i prvog srpskog scenarija čija su prava za rimejk otkupljena u Holivudu. Još tri Koljevićeva filma koja je radio kao scenarista bili su nacionalni kandidati za Oskara, dva za Srbiju, jedan za Grčku.
0
