Još prije deset godina otkriveno je da je količina otpada sto puta veća nego što se ranije pretpostavljalo.
Veliko pacifičko smeće je nezamislivo velika gomila đubreta koja pluta u Tihom okeanu između Kalifornije i Havaja. Ponekad se naziva i vrtlog smeća, iako se zapravo nalazi između dva vrtloga koji ga drže bezbjedno usidren i bez šanse da „ide“ bilo gdje, piše N1.
Na Veliko pacifičko ostrvo smeća naleteo je Čarls Mur 1997. godine, koji je osnovao fondaciju za istraživanje mora Algalita i nastavlja da proučava ovaj ružni ljudski potpis do danas. Tokom ekspedicije 2014. godine, njegov tim je pomoću dronova otkrio da je količina smeća otprilike sto puta veća nego što se ranije pretpostavljalo. Danas se procjenjuje da je plastika od koje je „sagrađena” teška skoro sto hiljada tona.
Globalni problem, niko nije odgovoran
Veliko pacifičko ostrvo smeća je zapravo mjesto gdje se susreću nerazgradivi otpad sa zapada i onaj sa istoka. To je zona konvergencije u kojoj se topla voda iz južnog Pacifika susreće sa hladnijom vodom sa Arktika.
Čitavo Veliko pacifičko ostrvo smeća omeđeno je sjevernopacifičkom suptropskom strujom koju formiraju Kalifornijska struja, sjeverna ekvatorijalna struja, struja Kurošio i sjevernopacifička struja, a sredina, gdje pluta odbačena plastika, je tihi dio vječnog smiraja, piše Punkufer.hr.
Plastični otpad u moru je veoma opasan za floru i faunu. Ne samo da se životinje mogu zaplesti u njega i povrijediti ako ga pojedu, već se fotodegradacijom plastike oslobađaju štetne hemikalije koje ugrožavaju alge i planktone – drugim riječima, ceo lanac ishrane je otrovan.
Međutim, dešava se nešto drugo, otkrili su naučnici u studiji objavljenoj prošle godine nakon godina istraživanja. Na plastici pacifičke deponije smeća otkrili su napredne zajednice primorskih životinja, za koje još nije jasno da li su na ovom đubretu došle do sredine okeana ili su nekako otputovale tako daleko od svojih prirodnih staništa.
Odgovornost za ogromno ostrvo smeća ne preuzima nijedna država, pa inicijative za čišćenje i rešavanje tog globalnog problema uglavnom preduzimaju nadnacionalne organizacije ili njihove ekološke sekcije. Projekcije nisu optimistične, pogotovo što su nedavna istraživanja pokazala da je količina plastike o kojoj se govorilo samo vrh đubreta – većina otpada, prema okeanografima, završava na morskom dnu.
