Posljednje ankete nijesu rekle ništa novo - velike šanse da osvoji vlast ima radikalna desnica. Koaliciju predvodi Đorđa Meloni (Braća Italije), njen ključni saveznik je dobro poznati, kontroverzni Mateo Salvini (Liga), a ni ovog puta izbori ne prolaze bez Silvija Bersluskonija (Forca Italija).
Ukoliko se to i dogodi, radikalna desnica zavladala bi Italijom prvi put nakon diktature Benita Musolinija - a od tada se u Italiji smjenjivalo čak 69 ideološki različitih vlada. Upravo taj argument koristili su ovog puta i ljevičari, koji su Meloni - inače prvu ženu na čelu desnice u istoriji države - karakterisali kao postfašistu. Doduše, aktuelna liderka Braće Italije ponikla je u podmlatku neofašističkog Italijanskog socijalnog pokreta.
Upravo ove sedmice, partija Braća Italije bila je prinuđena da se 'odrekne' svog kandidata zato što je veličao - Adolfa Hitlera.
No, koalicija lijevog centra, koju predvodi Enriko Leta (Demokratska partija), na izbore izlazi nakon ne baš najbolje saradnje među ljevičarskim strukturama. Vjeruju, međutim, da će birači podržati proevropsku politiku.
Prema posljednjim ispitivanjima javnog mnjenja, desničari imaju podršku od 45 do 47 odsto birača. Sa druge strane, lijevi centar prema najoptimističnijim varijantama mogao bi osvojiti oko 30 procenata.
"Ili sa Evropom ili sa Putinom"
Stoga, djeluje kako je Italija bliže scenariju prema kojem bi njenu vladu prvi put vodila žena. No, sa druge strane - vodila bi je i frakcija euroskeptika. Dok je Salvini tokom ne baš davne prošlosti iskazivao otvorene simpatije prema Vladimiru Putinu, oponenti su tokom kampanje o Đorđi Meloni govorili kao političarki čiji je uzor - Viktor Orban.
Ne čudi, stoga, što su ljevičari dio kampanje usmjerili na poruku "ili sa Evropom (nama), ili sa Putinom".
Zbog svega toga, jasno je zašto će i Zapad, ali i Moskva u nedjelju budno osluškivati vijesti iz Rima.
Brojna strahovanja
U slučaju onoga što EU vidi kao najcrnji scenario, mnogi u Italji pitaju se da li bi dolazak ekstremne desnice uticao na ukidanje sloboda - od ličnih do medijskih. Još je veći broj onih koji partije desnice vide kao grupu relativno neiskusnih ljudi, te se pitaju da li bi oni uopšte mogli usmjeravati državu koja je već sada suočena sa ekonomskim turbulencijama.
Ne bi bilo iznenađenje ni ako broj apstinenata bude manji od očekivanog - a on se sada procjenjuje na oko 35 odsto. Među njima je najviše mladih, koji nemaju mnogo vjere u političke partije.
Kako god, u nedjelju ćemo doznati ko je osvojio većinu - kako u Predstavničkom (poslaničkom) domu, gdje je 400 mjesta, tako i u Senatu, gdje ih je upola manje. Izborni cenzus za političke partije iznosi tri odsto, a za koalicije 10 procenata.
