Vođenje hibridnog ili specijalnog rata, hibridna prijetnja, asimetrično ratovanje, specijalne operacije, sukob niskog intenziteta, rat četvrte generacije (terminologija zavisi od korišćenja izvora i koncepta u zapadnoj ili istočnoj literaturi) predstavlja u svojoj suštini vođenje politike radi ostvarivanja ciljeva koji su od koristi agresoru. Polazeći od toga da se vođenje rata u klasičnom obliku, u uslovima savremenog svijeta, samo po sebi načelno ne isplati i ne garantuje željeni ishod, pribjeglo se pronalaženju aktivnosti i mjera koje mogu ostvariti očekivani cilj sa manje troškova i manje negativnih političkih i ekonomskih posledica. Tokom hibridnih ratova plasiraju se netačne informacije i napadaju osnovne kohezione vrijednosti kako bi se narušila veza države i njenih građana, čime se priprema teren za „haos i nemire".
Načelno se smatra da neoružani oblici vođenja hibridnog rata čine i do 93% aktivnosti dok samo 7% otpada na neposredno vođenje vojnih operacija.
Postoji čitav dijapazon aktivnosti u različitim društvenim sferama, od ekonomije preko kulture i medija pa do vođenja spoljnje i unutrašnje politike koje su usmjerene na ostvarivanju ciljeva i koji za rezultat mogu imati dostizanje ciljeva „rata“ bez upotrebe sirove sile i oružane agresije.
Ovako postavljen uvod nam daje za pravo da savremenu društvenu zbilju u Crnoj Gori posmatramo malo drugačije i na način koji nije baš uobičajen.
Ako samo napomenemo nekoliko najavljenih poteza u ekonomiji poput najave mogućnosti preuzimanja energetskog sektora od strane susjedne države, nametanje neprihvatljivih uslova poslovanja najvećem izvozniku i njegovo gašenje, prepoznate aktivnosti na preuzimanju Luke Bar i Željezničke infrastrukture, hohštaplersko zaduživanje (kriminalno), ucjenjivanje izvozom (uvozom) hrane, … i još mnogo toga, prepoznajemo obrise namjere urušavanja unutrašnje i spoljnje stabilnosti i nezavisnosti!
Ipak smaramo da se glavne aktivnosti sprovode u pravcu izmjene svijesti građana Crne Gore kroz vjerske, medijske i kulturološke nasrtaje na lični i društveni identitet građana Crne Gore. Prepoznaje se povećanje intenziteta ovih pritisaka koji variraju od vrlo sofisticiranih do vulgarno sirovih. Mora se ukazati na bar neke od njih!
Proglašavanje prirodnih ljepota Crne Gore „zaštićenim dobrom Srbije“, osveštavanje kamenja na Ivanovim koritima i maliciozno i neistinito revidiranje istorijskih činjenica oko Mauzoleja na Lovćenu, proglašenje Dukljanskih vladara i svetaca „srpskim“, provociranje javnosti najavom potpisivanja „temeljnog“ ugovora sa Crkvom Srbije, šovinističke izjave crkvenih velikodostojnika te iste crkve, nazivanje građansko-pravaškog aktivizma „nacionalizmom“ te stvaranje lažne slike društvene stvarnosti o postojanju dva antagonistička „nacionalizma“. I u krajnjem ako ne postoji crnogorski nacionalizam treba ga izmisliti i iskonstruisati u reagovanju građanske Crne Gore kako bi se opravdala uloga malih „Iznoguda“ (sultan umjesto sultana) i centara moći podržanih paragrađanskim aktivistima i „nezavisnim“ stručnjacima (koliko su nezavisni toliko su i stručnjaci).
Jasno je svakom da im je za cilj provociranje javnosti na građanski otpor i nepristajanje na dodijeljenu ulogu „raje“ u njihovom „srpskom svetu“! I jasno je da im je cilj izazivanje što burnije reakcije i izazivanje kontrolisanog haosa i anarhije! Tako bi pokazali da postoji crnogorski nacionalizam i da je njihova misija sveta, da budu faktor „pomirenja“!
Posebno se treba osvrnuti na ulogu medija u Crnoj Gori i prvenstveno analizirati njihovu vlasničku strukturu i kroz tu prizmu sagledati uređivačku politiku. Ovo važi i za Javni servis koji je iako pripada svim građanima Crne Gore svojim kadrovski rješenjima i uređivačkim potezima aktivni igrač u ovom agresivnom pokušaju mijenjanja identitetske svijesti građana.
Dva incidenta ovih dana su posebno razgolitila ulogu „zavisnih“ medija i njihovih mentora.
Iskreni i maliciozni nastup Predsjednika Vlade Crne Gore prema novinarki jednog od medija koji kritički sagledava stvarnost i pokušava stalno da preispituje ulogu i postupke onih koji imaju moć, a prvenstveno vlast, jasno pokazuje egocentričnost njega samoga i namjeru da se medijska scena raščisti i opstanu samo oni koji su na „liniji“ sprovođenja njegovih (bolje reći njihovih) ciljeva. Posebno je zaboljelo sramno ponašanje ostalih prisutnih novinara i njihovo poltronstvo. Nedostatak ličnog integriteta i profesionalne etike je porazan za naše društvo u cjelini.
Prije dva dana na jednoj od televizija koja je jasno sebe stavila u ulogu izvođača radova na posrbljavanju građana Crne Gore i koja je poznata po jednostranom izvještavanju i naručenom komentarisanju, željeći da da privid sučeljavanja suprotstavljenih mišljenja, ugostila je sveštenika Crkve Srbije izvjesnog Jovana Plamenaca, nesvršenog studenta, poznatog kao novinara Pobjede iz ratnohuškačkog vremena jurišanja na Dubrovnik i kopača tuđih grobova (arheolog u pokušaju) te manje poznatog urednika glasila “Svetigora”, izvjesnog Raja Vojinovića i odbornicu u nikšićkom parlamentu i članicu Predsjedništva Liberalne partije Jelenu Marković. Svjedočili smo malicioznim pokušajima poniženja jedne žene i odbornice, samo zato što drugačije misli. Dva „gospodina“ su razgolitila svoj kleronacionalizam i šovinizam etiketiranjem sagovornice imenima koja krase narodnu liriku muslimansko-bošnjačkog korijena. Indirektno ali vrlo jasno su pokazali šta misle o građanima Crne Gore koji ne pripadaju njihovoj vjersko nacionalnoj grupaciji, konkretno građanima sa muslimansko bošnjačkim identitetom. Ne shvatajući i ne prihvatajući da su Omer i Merima kulturno blago cijelog Zapadnog Balkana gospoda su iskazala sraman odnos prema društvenim vrijednostima Crne Gore i očitu nekulturu dijaloga. Naučno je davno ukazano da nekompletne ličnosti u nedostatku argumenata pribjegavanju vrijeđanju i etiketiranju. Posebno e mora ukazati na neprofesionalnost voditelja emisije i njihovo ciljano i zlonamjerno protežiranje samo jedne strane u toku diskusije!
Kompleksnost obaviještajno medijske operacije koja je u toku u Crnoj Gori ne zaostaje svojim ciljevima za onom koja se sprovodi agresijom na Ukrajinu („specijalno vojnu“) koju izvodi Rusija.
Priča oko borbe sa organizovanim kriminalom je samo dimna zavjesa za sprovođenje operacije „posrbljavanja“ građana Crne Gore. Suprotstavljanje organizovanom kriminalu jeste i mora biti stalan zadatak svih institucija i tu nema kompromisa! Ali nasilna izmjena kulturno-identitetske matrice u Crnoj Gori se ne može prihvatiti i neće dozvoliti!
U ovom sukobu niskog intenziteta sa dva suprotstavljena poimanja društvene stvarnosti u Crnoj Gori jedini izlaz su izbori i zaustavljanje svih retrogradnih procesa ugrožavanja identiteta i stvaranja uslova za ostvarivanje svojih prava svih građana. Posebno napominjemo SVIH jer je Crna Gora država svih njenih građana, jednako i bez zadrške!
