Umjetnički fotograf, Vojo Radonjić (1963-2005) bio je aktivan na fotografskoj sceni u periodu od 1985 – 2005. godine. Njegov opus obuhvata najrazličitije žanrove – od reportažne, pozorišne, portretne, life, pejzažne i sve do različitih vrsta komercijalne fotografije. Izložba predstavlja presjek njegovog umjetničkog opusa. Postavka obuhvata nekoliko ciklusa koji se razlikuju po temi i u načinu realizacije: seriju Mala plaža, radove nastale kao rezultat različitih fotografskih eksperimenata, fotograme, dvostruke ekspozicije, fotografije nastale u tehnici kamera obskura, pejzaže, portrete, od kojih su neke originalne fotografije koje je razvio autor. Većina snimaka se prvi put predstavlja publici.
“Diskretan, duhovit, erudita, svestran, senzibilan, nenametljiv sa izrazitim osjećajem za uvažavanje drugih ostavio je za sobom nedovršen opus, ali dovoljan da posvjedoči o istinskom majstoru, svojevrsnom “uomo universale” kakve poznaje istorija svjetske fotografije XX vijeka. Njegova svestranost, profesionalan odnos prema poslu i klijentima, kao i nesumnjivi talenat pozicionirali su ga kao nezaobilaznu figuru na crnogorskoj kulturnoj sceni“, navela je Dabović-Pejović u tekstu koji prati izložbu.
Kako dodaje, raznorodna interesovanja obuhvatala su brojne segmente fotografije ali i različite sfere kulture u širem smislu.
„Bio je jedan od rijetkih autora koji je odmah prepoznao i prihvatio digitalnu fotografiju, ne napuštajući pritom rad na filmu. Aktivno je pratio kulturna zbivanja ne samo Podgorice – koncerti, izložbe ali i brojni drugi javni događaji ovjekovječeni su zahvaljujući njegovoj sposobnosti da i običnom događaju da značaj. Odlikovale su ga beskrajna znatiželja za otkrivanjem novog, sklonost ka ekspermentu, ležernost u pristupu životu i svakodnevnici, nekada intuitivna potreba za pomjeranjem granica, što je često razultiralo novim sagledavanjem određene teme. Zanatski potkovan, lucidan i uvijek otvoren za izazove s lakoćom je prelazio iz jednog medija u drugi, a nerijetko koristio i neke stare, davno zaboravljene tehnike (kakva je bila camera obscura) kako bi postigao željeni efekat“, istakla je Dabović-Pejović.
Kako dodaje, iako nastalo mahom tokom 90-ih godina (u vrijeme kulturne i svake druge vrste izolovanosti zemlje) i tokom prvih nekoliko godina 2000-ih njegovo djelo odlikuje žanrovska raznolikost, a moguće ga je tumačiti u odnosu na važne umjetničke pojave sa internacionalne fotografske scene.
„Bez velikih ambicija da unaprijed koncepcijski definiše, razmišlja u serijama i pažljivo razvija jednu temu koja će kasnije biti pretočena u izložbu (sa izuzetkom su ciklus “Mala plaža” i serija portreta iz Doma starih) u njegovom arhivu uglavnom su zastupljene manje grupe radova u kojima razvija jedan motiv ili istražuje određenu tehniku. Ovaj opus tek treba da bude pozicioniran i istorizovan, a ova izložba predstavlja sažeti pregled i potvrđuje da za prepoznavanje kvaliteta nije nužno potreban kvantitet. Dodatno, ovo je prilika da se on sagleda sa određene vremenske distance, iz jedne drugačije, aktuelne pozicije tumačenja fotografije“, poručila je Dabović-Pejović.
Vojo Radonjić završio je Grafičku školu u Podgorici, a potom se zaposlio u Pobjedi, kao repro-fotograf. Od 1983. kontinuirano izlaže na kolektivnim foto-izložbama. Od 1995. radi kao samostalni fotograf. Bio je član Udruženja profesionalnih fotografa Crne Gore, predsjednik i sekretar podgoričkog Foto-kino kluba i član komisije YU foto saveza za žiriranje izložbi i davanje licenci. Bavio se novinskom, dokumentarnom, modnom, pozorišnom fotografijom, autor jereprodukcija za kataloge brojnih izložbi. Kroz praćenje festivala FIAT i DODEST, rad za CNP i Crnogorsko kraljevsko pozorište Zetski dom dao je važan doprinos razvoju pozorišne fotografije u Crnoj Gori. Značajan je njegov angažman i u fondaciji MMArt.
Godine 2005. samostalno je izlagao u Ateljeu DADO, Narodni muzej Crne Gore, Cetinje (ciklus „Mala plaža“), a učestvovao je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Beograd, Banja Luka, Skoplje, Zagreb, Sombor, Beč, Podgorica, Nikšić...).
Dobitnik je više nagrada, među kojima su i prestižna Kodakova nagrada za dijapozitiv, Pariz, 1997. i srebrna FIAP medalja na Međunarodnom salonu minijaturne fotografije u Beogradu, 2004. godine.
