Na Javni poziv za prijedlog umjetničkih projekata za predstavljanje Crne Gore na Bijenalu pristiglo je 15 prijedloga, a nakon pregledanih kandidatura, kuratorka ovogodišnje prezentacije Natalija Vujošević selektovala je četiri projekta, koji će se u formi kolektivne izložbe naziva „Umijeće držanja za ruke“ predstaviti u crnogorskom paviljonu.
“Odabrani projekti na najbolji način ispunjavaju kriterijume propisane tekstom konkursa: od umetničkog kvaliteta, usklađenosti sa temom Bijenala, do tehničke izvodljivosti i racionalnosti pri realizaciji. Selektovani umjetnički radovi na različite načine, kroz prizmu intime i imaginacije promišljaju teme odnosa čovjeka i prostora, čovjeka i tehnologije, kao i budućnosti zajednice. Povezani u cjelinu, u međusobnom dijalogu, sa tačkama susreta i apsolutnog razlaza, odabrani radovi zajednički pripovijedaju priču o mogućim ishodima strijepnji i maštanja koje proizvodi nestabilna stvarnost”, saopšteno je iz Centra savremene umjetnosti Crne Gore.
Polazna tačka umjetničkog djelovanja Dante Buua je pripovijedanje neispričane priče o ljubavi i otporu neželjenih i nevoljenih kroz intimu i autobiografiju isprepletanu sa životima drugih. „Oh, neopisivo me podsjećaš na čovjeka kojeg sam nekad obožavao“ predstavlja seriju apstraktnih vezova koji nastaju u dugotrajnom procesu, u izolaciji, u koje autor upisuje različita emotivna stanja, stvarajući imaginarne svijetove koji nemaju oblike, početak niti kraj; to su nenamješteni kreveti izmišljenih života koje autor živi dok mu se realni život zabranjuje i osporava.
Zajednički projekat Lidije Delić i Ivana Šukovića „Svaki raj nije izgubljen“ preuzima naziv iz poezije Andre Bretona, vodi se nadrealističkim principom jukstapozicije predstava i snagom umjetničke imaginacije. Izdvojene teritorije (antropogene, administrativne, prirodne) se prikazuju kao mjesta - i privatna i kolektivna - utopija, kolonizacija i eksploatacija, egzotičnosti i velikih izuzetaka. Sugeriše se uzajamni odnos između geoloških i društvenih procesa, ali istovremeno ostavlja mogućnost da se određene „uskraćenosti” sadašnjosti postavljaju kao prednosti Budućnosti.
Umjetnička praksa Darka Vučkovića predstavlja intenzivnu i direktnu komunikaciju sa prirodom i zemljom. U dugotrajnom i eksperimentalnom postupku rada sa glinom, koristeći se često drevnim tehnikama izrade i izvodeći proces u prirodi (šumi ili na obali mora), nastaju skulpture gotovo organskih formi, koje djeluju kao da dolaze iz flore i faune nekog alternativnog univerzuma.
Serija instalacija „Guilty Knowledge“ Jelene Tomašević preuzima naslov iz pravne terminologije koja opisuje situaciju u kojoj je subjekt u saznanju postojanja nezakonite radnje, ali je svjesno ignoriše. Akcentujući vezu čovjeka sa tehnologijom, najmera ovih instalacija je da posmatrača podstakne na razmišljanje o njegovoj prolaznosti u odnosu na okolinu koju proizvodi, kao i onu u kojoj svi živimo. Radovi kreiraju atmosferu post-ljudskog svijeta ne kao viziju kraja, već kao moguću sugestiju nekog novog početka.
