Naime, analizom svjetlosti koja dopire od različitih udaljenih kvazara uz pomoć VLT (Very Large Telescope) uređaja u Čileu pokazala je da jedna od fizičkih konstanti biva drugačija u različitim dijelovima kosmosa. To znači da Ajnštajnov princip ekvivalentnosti koji podrazumijeva da su zakoni prirode svuda isti, zapravo netačan.
Promjena u konstantnim vrijednostima izgleda ima i orijentaciju, pa hvata “željeni pravac” ili osu širom kosmosa. Ta ideja je odbačena prije više od 100 godina stvaranjem Ajnštajnove specijalne teorije relativiteta.
Jedan izvještaj iz 2011. opisuje kako “magični broj” poznat kao konstanta fine strukture (alfa), ima različite vrijednosti u različitim dijelovima svemira, tvrde naučnici sa Univerziteta u Novom Južnom Velsu.
“Ovo otkriće je iznenađenje za sve”, kaže Džon Veb, jedan od istraživača.
“Nakon što smo izmjerili alfa u oko 300 udaljenih galaksija, pojavila se dosljednost: magični broj koji nam pokazuje snagu elektromagnetizma, nije isti svuda kao na Zemlji i djeluje da se mijenja duž prioritetnih osa širom svemira”, kaže Veb.
“Posljedice našeg trenutnog razumijevanja nauke su jako dalekosežne. Ako bi zakoni fizike djelovali ‘lokalno’, možda i nije čudo što još nismo otkrili na drugim mjestima u svemiru uslove za život kakav poznajemo, jer su oni koji djeluju na Zemlji sasvim jedinstveni”.
Zaključci istraživača zasnivaju se na mjerenjima VLT teleskopa u Čileu, zajedno sa prethodnim merenjima najvećeg teleskopa na svijetu u Keck opservatoriji na Havajima.
Suština otkrića je da konstanta fine strukture (alfa) određuje snagu interakcije između svjetlosti i materije.
Prije deset godina, Veb je koristio podatke dobijene praćenjem svjetlosti sa udaljenih galaksija i kvazara.
Oni su sugerisali da je vrijednost alfe neznatno manja u svjetlosti koju su kvazari emitovali pre 12 milijardi godina, nego što je to slučaj danas na Zemlji.
Džulijan King, Vebova koleginica, takođe sa Univerziteta u Novom Južnom Velsu analizirala je podatke sa VLT-a u Čileu koji prati drugi dio neba.
Dobijeni podaci pokazuju da je vrijednost alfe na drugim mjestima u univerzumu nešto veća nego na Zemlji.
Razlika u oba slučaja je oko milionitog dijela vrednosti alfe u našem dijelu svemira i upućuje da taj broj varira u prostoru, a ne kroz vrijeme.
“Potajno smo se nadali da ćemo potvrditi nalaze koje je dobio Keck, ali je ovo bio pravi šok”, kaže King.
Naime Keck i VLT nalaze se na različitim hemisferama. Kada uz pomoć Keck-a gledamo ka sjeveru, vidimo manju alfu u udaljenim galaksijama, dok gledajući ka jugu vidimo veću alfu.
“Konstanta fine strukture i druge značajne konstante zauzimaju centralno mjesto u našoj fizici. Ako one zaista menjaju vrijednost, potrebna nam je bolja, dublja teorija”, smatra dr Majkl Marfi sa Svinburn tehnološkog univerziteta.
“Jedno od najvažnijih pitanja moderne nauke je da li zakoni fizike važe svuda u Univerzumu i isto tokom cele istorije?” Rešeni smo da na to pitanje odgovorimo po svaku cijenu”, kaže on.
Tim je analizirao oko 300 mjerenja alfe u svjetlosti koja je dolazila sa različitih krajeva svemira. Na osnovu toga su zaključili da je alfa na jednoj strani Univerzuma manja od alfe na drugoj. Ovaj “dipolni” raspored poklapa se sa strujom kretanja galaksija koje se misteriozno pomjeraju ka ivici svemira.
