Crnogorska politička scena „vrvi" od partija koje u svom nazivu imaju prefiks - demokratska. U posljednje pola godine formirane su tri takve partije ijedan savez. U martu ove godine osnovan je Demokratski savez - Demos, a tokom aprila i Demokratska Crna Gora - Demokrate. Početkom ove godine formirana je Demokratska narodna partija. Prethodno, u julu 2012. nastao je opozicioni savez Demokratski front. „Pune ruke" demokratije dolaze iz opozicionih redova, a kao demokrate deklarišu se i predstavnici stranaka koje su nacionalne. Tako je Nova srpska demokratija postala konstituent Demokratskog fronta, dok se dio njenih funkcionera, nakon nedavnog rascjepa partije, opredijelio za Demokratski savez - Demos. Ranije formirane partije takođe imaju taj prefiks, kao što su Crnogorska demokratska unija, Demokratska stranka jedinstva, Demokratski centar. Nacionalne stranke imaju nazive - Demokratska unija Albanaca, Demokratski savez u Crnoj Gori, Demokratska partija, Demokratska zajednica Muslimana i Bošnjaka, Bošnjačko-demokratska zajednica u Crnoj Gori. Najstarija partija na političkoj sceni Crne Gore, koja je u vlasti, takođe je po nazivu demokratska - Demokratska partija socijalista. Vladimir Goati za Pobjedu kaže da postoje samo uspješne ili neuspješne partije, a demokratske su - samo na papiru.
Partija želi da ubijedi članstvo u to šaljući poruku daje ona demokratska, a demokratska partija, kad bi strogo gledali, ne postoji. Postoji takozvani oligarhijski princip, o čemu je još davno, početkom prošlog vijeka, pisao Robert Mihels, razočarani socijalista. On je tada rekao da partije nijesu demokratske organizacije, već one koje se bore za moć i vlast, a demokratija je stvar za spoljnu upotrebu. Ja sam dosta blizak tom stanovištu -kazao je Goati.
Prema njegovim riječima, partije osjećaju da je biračima stalo da budu demokratske i zato u svom nazivu naglašavaju taj atribut. - To je pokušaj da se privuku birači na jednom relativno malom tržištu koje je prezasićeno političkim partijma, kao što je crnogorsko. To je potpuno razumljivo - istakao je Goati.
Na pitanje mogu li partije u tome uspjeti, on je odgovorio „relativno malo". - Mogu se zvati kako god hoće, ali one su opozicione. Tek nakon četiri izborna nadmetanja stvara se nešto jača kvalitetnija izborna identifikacija. Tek tada se birači identifikuju sa određenom partijom pa joj gledaju kroz prste i glasaju za nju, iako nešto pogriješi. U an-losanksonskom svijetu gdje su nastale političke stranke imate nasljedno glasanje, familijarno, recimo ako im je djed glasao za laburistu, oni još uvijek isto glasaju. Naravno, procenat ljudi koji se mijenjaju u tom smislu sada je znatno veći nego prije 30 ili 50 godina - kazao je Goati. Komentarišući jednu od demokratskih partija - onu koja je u vlasti - Demokratsku partiju socijalista, Goati kaže da ona predstavlja „crnogorsku specifičnost".
- DPS je uspjela da prebrodi promjenu režima, izmjenu mnogih izbornih zakona i da pobijedi, ostane na kormilu u istoj koaliciji formiranoj 1998, [to je ulazak u punoljetstvo sa SDP-om. Ne znam da li je to tako jer niko nije uspio da ponudi bolju platformu od DPS-a i SDP-a, ali to je koalicija koja ima većinu. DPS je dosta toga prihvatila iz partije koja više ne postoji - Liberalnog saveza Crne Gore. Ne znam nijedan slučaj poput LSCG, da se partija samo raspusti, uz obrazloženje da je previše dobar za previše loše crnogorsko društvo - dodao je Goati.
- Crnogorska opozicija odaje utisak, barem onima koji je posmatraju spolja, da je previše usitnjena, slaba, spremna da oštrije govori među sobom, nego protiv vlasti, a to sve ne sluti na dobro kad je riječ o narednim izborima - ocijenio je politički analitičar Vladimir Goati. Prema njegovim riječima, problem opozicije u Crnoj Gori teško je rješiv. - Opozicija je ostala sa malim, izlomljenim, nesaglasnim snagama, bez konsenzusa čak i oko vođe. Pokušaj da se ide u koloni nije uspio, za razliku od Srbije, gdje jednu kolonu 2000. nije htio SPO, ali opozicija je ipak nadvladala vlast.
Ali, u Crnoj Gori to se ne događa - dodao je Goati.
Pobjeda
