Kao i u svojim romanesknim ostvarenjima, Vargas Ljosa i u svojim dramskim tekstovima ispituje različite društvene i psihološke kompleksnosti, te istovremeno, kroz dramske mehanizme, tretira različite kulturne i društvene fenomene. Po sopstvenom priznanju, Vargas Ljosa u svojim dramskim tesktovima pokušava da, kroz literarnu fikciju, obuhvati cjelinu ljudskog iskustva: akcije i snove, djela i fantazije. Uloga pozorišta je, po Vargasu Ljosi, u tome da stvara iluzije, da obmane. No, to je čudna vrsta obmane, svjedoči nam ovaj autor. Iluzija drame, na neobičan način, korespondira sa istinom stvarnosti. Vargas Ljosa kroz „obmanu drame“ precizno i bespoštedno tumači stvarnost u kojoj živimo.
„Priče o kugi“ su dramski tekst koji ima svog velikog prethodnika u Bokaćovom „Dekameronu“.
Dok u spoljašnjem svijetu bijesni kobna zaraza, grupa maldih ljudi okupljena na izolovanom imanju pokušava da odagna smrt, da umakne epidemiji magijom govorenja, pričanja. U pitanju su storije koje obiluju religioznim i kulturnim motivima, vještinom i umjetnošću udvaranja, tzv. „naukom ljubavi“, kao i analizom mračnijih aspekata ljudske psihe i strasti. Detalji ovog temeljnog djela humanizma i renesanse reizvedeni su sa majstorskom invencijom u drami Vargasa Ljose. Kao i Bokaćo nekad, Vargas Ljosa danas slovi za ikonu erudicije, intelektualnosti i humora, te predstavlja nastavak čitave jedne živopisne plejade likova koji su oblikovali i oblikuju kulturni i intelektualni identitet zapadnog svijeta.
Drama u čijoj je španskoj inscenaciji jednu ulogu igrao sam Vargas Ljosa, sada je i pred domaćom čitalačkom publikom koju će bez ikakve nedoumice, sigurno zavesti svojom nenadmašnom erudicijom, vještom i nikad prostačkom igrom sa erotskim i senzualnim, inteligentnim humorom i bogatstvom slika i asocijacija.
Dramu nobelovca Marija Vargasa Ljose „Priče o kugi“ možete naći u svim Gradskim knjižarama.
