Ustav u članu 17 propisuje da su „svi pred zakonom jednaki, bez obzira na bilo kakvu posebnost ili lično svojstvo“, a u članu 19 da „svako ima pravo na jednaku zaštitu svojih prava i sloboda“. Međutim, član 86 koji definiše da poslanik ima imunitet, propisuje da poslanik ne može biti pozvan na krivičnu ili drugu odgovornost ili glasanje u obavljanju poslaničke funkcije. Protiv poslanika ne može se pokrenuti krivični postupak, niti odrediti pritvor bez odobrenja Skupštine, osim ako je zatečen u vršenju krivičnog djela za koje je propisana kazna u trajanju dužem od pet godina zatvora. Politički analitičar i bivši profesor Vladimir Goati ranije je Pobjedi kazao da je u ovom slučaju prednost poslanika „vremenska, a ne suštinska“, odnosno da je poslanik zaštićen samo za vrijeme mandata i da je jedino u tome njegova prednost u odnosu na „jednakost građana“.
Profesor Mitrić, međutim, nije saglasan sa ovakvim stavom. - U teoriji prava, kao i u praksi, zaista postoji vremensko važenje opštih normi, među kojima su svakakao i ustavne norme. Za vremensko važenje opštih normi dva su bitna momenta i to - stupanje na snagu opšteg akta i prestanak njegovog važenja, koje proučava teorija države i prava. Postoji i prostorno važenje opštih normi, kada su subjekti određenog pravnog odnosa iz različitih „prostora“, hoću reći država, koje proučava međunarodno privatno pravo – objašnjava Mitrić. On je istakao da institut „važenja opštih normi u vremenu i prostoru“ nema, kako je rekao, blage veze sa institutom „kolizije opštih pravnih normi“.
-U jednom jučerašnjem stavu „iz Beograda“ dovode se u vezu ova dva instituta i prednost se daje „vremenskom važenju“, kad je u pitanju imunitet poslanika, u odnosu na ustavnu normu koja jemči „jednakost svih građana pred zakonom“. I ovaj stav, ipak, priznaje - kako „prednost poslanika u odnosu na „jednakost svih građana“ je samo vremenska, a ne suštinska“.
Nije jasno kako može vremensko važenje norme biti „suštinskije“ od same suštine „jednakosti svih građana pred zakonom“, koja je po svim tumačenjima koje poznaje teorija prava, apsolutno neupitna – rekao je Mitrić. Prema njegovim riječima, istina je da poslanik zaista uživa imunitet za vrijeme cijelog mandata, kako mu to propisuje važeće ustavno rješenje iz Ustava od 2007. I da ne može biti pozvan na odgovornost za izraženo mišljenje ili glasanje u vršenju svoje poslaničke funkcije, za razliku od ranijeg ustavnog rješenja iz Ustava od 1992. koje je propisivalo da poslanik ne može biti pozvan na odgovornost za govor i glas u Skupštini. - Ovim rješenjem se, ipak, ograničava dejstvo imuniteta sa ustavnom odrednicom - „govor i glas dat u Skupštini“, a ne neograničeno - u vršenju svoje poslaničke funkcije.
Da zaključimo: kada je riječ o „jednakosti građana pred zakonom“ i „vremenskog važenja“ ustavne norme o imunitetu, očigledno je da su ove dvije norme „sukobljene“, a to se u pravu zove - kolizija ustavnih normi. Pošto nije ustavno-pravno moguće ocjenjivati ustavnost ustavnih normi, jedini nadležni organ koji može meritorno da riješi ovu koliziju je sam ustavotvorac. tj. Skupština Crne Gore – dodao je Mitrić.
