Visoki nivoi hormona insulin, do kojih dolazi lošom ishranom, mogu da oštete mozak na isti način kako dijabetes tipa 2 oštećuje mišiće, jetru i masne ćelije.
Izlaganje mozga prevelikoj količini insulina može dovesti do toga da on prestane da reaguje na ovaj hormon, ometajući sposobnost mišljenja i stvaranja novih memorija i, na kraju, nastaje trajno oštećenje, kažu istraživači.
Ishrana bogata mastima i šećerom dugo se povezivala sa visokim rizikom od Alchajmerove bolesti, a brojne studije su pokazale da zdrava mediteranska dijeta može pružiti neku zaštitu.
Kod dijabetesa tipa 2, hrana sa previše masti i šećera toliko podiže nivo insulina da ovaj hormon više ne može da utiče na mišiće, te masne i ćelije jetre.
To znači da je količini glukoze i masti u krvi dozvoljeno da se poveća bez “kontrole”, terajući pancreas da proizvodi sve više insulina u pokušaju da se izbori sa problemom. Na kraju, on se iscrpi i proizvodnja opada na veoma niske nivoe.
Mali eksperiment sa pacijentima Univerziteta Vašington pokazao je da su oni na kojima je primjenjen sprej za nos sa insulinom bolje pamtili detalje, duže držali pažnju i bili nezavisniji. Dalje istraživanje, u kojem je učestvovalo 240 volontera sa ranim znakovima demencije, pokazaće da li sprej može zaštititi sposobnost memorije i učenja.
Istraživanje na pacovima u Univerzitetu Braun pokazalo je da slični proces može da utiče na mozak, koji se oslanja na insulin da reguliše nervne signale povezane sa memorijom i učenjem i da proizvodi energiju iz glukoze.
Naučnici su otkrili da blokiranje insulina u mozgu čini pacove dezorijentisanima i nesposobnima da izađu iz lavirinta, jer ne mogu da se sjete gdje su bili.
Ista šema pogoršanja je viđena kod oboljelih od Alchajmera.
