Bolest za koju se smatralo da je iskorijenjena, pojavila se u jednom kosovskom selu, a odatle se proširila na druge djelove Kosova, Srbije, ali i Crne Gore.
U Jugoslaviji je infekcija odnijela 40 života, no iskorijenjena je izuzetno brzo.
Otud, podsjećamo kako je bilo tada u našoj državi.
Prvi potvrđeni slučaj u Crnoj Gori, potvrđen 26. marta, ticao se R.Š. (51) iz Plava, koji je u dva navrata boravio kod rodbine u Đakovici. Nekoliko dana kasnije, inficirano je bilo više članova njegove porodice.
Plav je stavljen pod karantin, a na ulazima u tu opštinu uspostavljene su kontrole svih putnika. U karantinu je bilo četrdesetak građana Plava i okoline.
0Nažalost, nije u Crnoj Gori epidemija prošla bez smrtnog ishoda. Usljed komplikacija, 12. aprila 1972. preminula je trudnica u plavskom selu Skić.
Crna Gora je, međutim, veoma brzo prebrodila epidemiju, baš kao i ostala područja u Jugoslaviji.
Takav epilog bio je, uz ostalo, i rezultat nestvarno brzo sprovedene vakcinacije. U Crnoj Gori je za desetak dana vakcinisano 80 odsto populacije. A na području plavske opštine čak 98 procenata.
Tokom epidemije u Crnoj Gori, situacijom su upravljali ljekari Vladimir Vugdelić, dr Novica Vujošević, dr Branko Zogović, dr Petar Vuksanović i dr Alija Muhamerović.
U Plav su, pritom, bile upućene tri epidemiološke ekipe iz ostatka Crne Gore, a naročito angažovani bili su i medicinari iz ondašnjeg Titograda, Ivangrada i Bara.
